W świecie, w którym wartość jest mierzona lajkami, kliknięciami i szybką gratyfikacją, "Substancja" nie tylko wpasowuje się w dominujące trendy, ale też – zapewne intencjonalnie – aspiruje, aby stać się jego dumnym symbolem. Mamy do czynienia z manekinem, który udaje drugiego manekina, opakowaniem bez zawartości – kolejną warstwą papieru, pod którą nie ma już nic. więcej

Dwanaście minut owacji na stojąco, Demi Moore ze łzami w oczach mówiąca “Jestem zmęczona”, oraz szepty na festiwalowych korytarzach dnia następnego - “To może być złota palma”.  A może to tylko krwawy horror bez wyczucia? więcej

Możesz cofnąć czas, odzyskać młodość i doskonałość – ale tylko za cenę, której nie da się przewidzieć. Jakie konsekwencje niesie ze sobą pragnienie perfekcji, gdy stawką jest twoja tożsamość, ciało, a nawet dusza? "Substancja" to hipnotyzujący miks body horroru, satyry społecznej i psychologicznego dramatu, który wciąga widza w mroczny, groteskowy świat, gdzie granice między człowiekiem a technologią, autentycznością a sztucznością, są niepokojąco rozmyte. więcej

Qualley w "Substancji" jest oczywiście zjawiskowo piękna, ale to sprawa drugorzędna, ponieważ przede wszystkich wygląda niczym zaszyta w skórze, permanentna erupcja zmysłowości. Jest to zresztą cudowna ironia twórców, którzy oddają w nasze ręce jednoznaczną krytykę szowinizmu i seksualizowania kobiet we współczesnym przemyśle telewizyjnym, jednocześnie kreując jedną z najbardziej ikonicznych, opływających seksem ról ostatnich dekad. więcej

David Cronenberg wiecznie żywy! Tak powinno się i tak trzeba zacząć rozważania na temat tytułowej Substancji. Główną bohaterką jest Elisabeth Sparkle (świetna Demi Moore) – podstarzała ex gwiazda holywood, prowadząca swój poranny program rozrywkowy/taneczny. Niestety włodarze na których czele stoi Harvey (Dennis Quaid) uważają, że należy zastąpić ją kimś młodszym. Zdruzgotana tym stanem rzeczy Elisabeth ma wypadek samochodowy, po czym trafia do szpitala, gdzie spotyka młodego mężczyznę, który oferuje jej udział w pewnym projekcie. To co wydarzy się później, odmieni całe jej życie. Spoiler - na gorsze. więcej

Substancja to chyba pierwszy film od dobrych paru lat, któremu wystawiłem 10/10 i prawdopodobnie będę o nim gadał przy każdej możliwej okazji. Gorąco zachęcam do obejrzenia w kinie, żeby Was te wizuale i dudniące elektro wykręciły na lewą stronę. Tak więc bierzcie swoje drugie połówki i marszem na seans, żebyście później słuchali przez tydzień, że “już więcej z Tobą nie pójdę na nic do kina”. Możecie zwalić na mnie jak coś. więcej

Film wizualnie atrakcyjny do orgazmu. Kadry idealnie równe, symetryczne, a przy okazji przerysowane perspektywą, wręcz makro zbliżeniami, szerokimi kątami obiektywu. Światło jasne, czyste, docierające w każdy kąt. Czerń i biel, do tego neonowo-zielona żółć substancji i soczystość płaszcza, czerwień szminki i krwi. Liternictwo napisów, numerów skrytek, instrukcji zażywania - papierowej i video, niesamowicie estetyczne.  więcej