Role

Sergio Leone otrzymał propozycję nakręcenia tego filmu, jednak ją odrzucił, ponieważ uznał gloryfikowanie mafii za mało interesujący temat. Później żałował tej decyzji i niejako w ramach "rekompensaty" wyreżyserował "Dawno temu w Ameryce" (1984).

Do roli Michaela Corleone byli brani pod uwagę m.in.: Warren Beatty, Jack Nicholson, Dustin Hoffman, Robert Redford, Martin Sheen, James Caan, Ryan O'Neal, Burt Reynolds, John Aprea i Rod Steiger.

Anthony Perkins i Carmine Caridi byli rozważani do roli Sonny'ego.

Bruce Dern, Jerry Van Dyke, Paul Newman, Steve McQueen, Elvis Presley i Anthony Perkins brali udział w przesłuchaniach do roli Toma Hagena.

Robert De Niro przygotowywał się do przesłuchania do dwóch ról: Sonny'ego i Michaela Corleone. Coppola stwierdził, że aktor nie pasuje do roli Sonny'ego, a Michaela miał już zagrać Al Pacino. De Niro prawie dostał rolę Carlo, zaraz przed propozycją zagrania małej rólki mężczyzny nazywającego się Paulie Gatto. Za akceptacją Coppoli odrzucił propozycję i przyjął rolę w "Gang, który nie umiał strzelać", z której z kolei zrezygnował Pacino dla roli Michaela Corleon.

Sylvester Stallone ubiegał się o małą rolę w filmie, ostatecznie jednak nie został zaangażowany.

Coppola chciał, aby to Stefania Sandrelli zagrała Apollonię, jednak ta nie wyraziła zainteresowania rolą.

Początkowo do roli Don Vita Corleone byli brani pod uwagę Ernest Borgnine, Frank Sinatra, Laurence Olivier i Orson Welles.

Frankie Avalon był brany pod uwagę do roli Johnny'ego Fontane'a.

Anne Bancroft była brana pod uwagę do roli mamy Corleone.

William Goldman odrzucił możliwość napisania scenariusza.

Karen Black, Jill Clayburgh, Ali MacGraw, Cybill Shepherd, Jennifer O'Neill oraz Mia Farrow były brane pod uwagę do roli Kay.

Frank Puglia miał wystąpić w roli Bonasery, ale musiał się wycofać z powodu choroby.

Marlon Brando na przesłuchaniu do roli Don Vito Corleone wypchał sobie policzki chusteczkami higienicznymi, ponieważ chciał, aby wygląd Dona kojarzył się z buldogiem. 

Błędy w filmie

Kieliszek wina podczas sceny weselnej pojawia się i znika pomiędzy ujęciami.

Kiedy Don Coreleone rozmawia z właścicielem cukierni podczas wesela, mężczyzna trzyma w ręce kieliszek. Kiedy chce złapać za ręce Corleone, pusty kieliszek jest dalej w jednej z jego dłoni, lecz znika w następnym ujęciu.

Kilka butelek wina włoskiego, jakie widzimy w filmie, posiada znak klasyfikacji DOC na butelce. Tego typu oznaczenia nie były stosowane przed 1960 rokiem.

Kelner napełnia szklankę Toma Hagena dwukrotnie w przeciągu kilku sekund podczas jego obiadu z Woltzem.

W scenie obiadu po próbie zamachu na Vito Corleone poziom wina w kieliszkach Michaela i Kay zmienia się.

Przednia szyba samochodu Sonny'ego jest roztrzaskana przez wystrzał z karabinu maszynowego, jednak znów jest cała, gdy na miejscu pojawiają się jego ochroniarze.

Dziura w czole po postrzale McCluskey'ego pojawia się przed wystrzałem Michaela.

Akcja filmu dzieje się w 1947 roku. Pojawia się jednak na ścianie budynku flaga USA, która zawiera 50 gwiazdek.

Położenie drinka Moe Greena podczas spotkania z Michaelem zmienia się.

Ujęcie w szpitalu, kiedy Michael przechodzi przed kamerą, jest wyraźnie użyte ponownie, kilka scen później.

Fredo (John Cazale) zdejmuje swoje okulary dwukrotnie podczas spotkania Michaela (Al Pacino) z Moe Greenem (Alex Rocco).

Poziom wina w kieliszku Vito zmienia się, kiedy ten rozmawia z Barzinim o zamordowaniu Michaela.

Kiedy Michael zabija Sollozzo i McCluskey'ego, szef restauracji widziany jest z fajką w ustach, która znika w następnym ujęciu.

Kiedy Michael rozmawia z Apollonią zaraz po podarowaniu jej naszyjnika, te same osoby mijają ich dwukrotnie (jedna bardzo blisko kobiety, druga w oddaleniu).

Krew na łóżku podczas sceny "końskiej głowy" nagle znika.

Według filmu Sonny umiera pod koniec 1948 lub na początku 1949 roku. Jednak w jednej scenie słucha w radio o rozgrywkach play-off, pada wtedy data 3 października 1951 roku.

Ilość krwi na bruku po tym, jak Sonny (James Caan) zostaje zamordowany, zmienia się.

Kiedy Michael wysiada z samochodu przed hotelem w Las Vegas ze swoim bratem Fredo, widzimy, że nie jest to John Cazale (Fredo), lecz kompletnie inna osoba (widać zwłaszcza po uczesaniu).

W scenie weselnej, kiedy Kay Adams poznaje Toma Hagena, papieros w jej dłoni pojawia się i znika pomiędzy ujęciami.

Kiedy Clemenza (Richard S. Castellano) idzie za potrzebą, ekipa filmowa jest widoczna w odbiciu szyby samochodu, w którym Rocco (Tom Rosqui) kilka chwil wcześniej zastrzelił Paulie (John Martino).

Znak drogowy "stop", jaki widzimy w Nowej Anglii zaraz po powrocie Michaela (Al Pacino), jest czerwono-biały. W czasach, kiedy rozgrywa się akcja filmu, znaki tego typu miały kolor żółto-czarny i zmieniły się dopiero w latach 60-tych.

Kiedy policjant strzela do mężczyzny na schodach, podczas sekwencji z chrztem, oddaje trzy strzały, słychać jednak tylko dwa.

Kiedy paczka z martwą rybą ląduje na kolanach Sonny'ego pozycja jego rąk zmienia się w zbliżeniach.

Sonny zostaje zabity na Captree State Parkway. Miejsce te uzyskało taką nazwę po 1953 roku, wcześniej nazywało się Robt. Moses Causeway.

Kiedy Cuneo zostaje zamordowany w motelu, w pierwszym ujęciu tłucze się szyba, a dopiero w następnym pojawia się krew poszkodowanego.

Podczas walki Sonny'ego i Carlo, kiedy ten drugi zostaje przygwożdżony do muru, Sonny zbliża zaciśniętą pięść w stronę twarzy Carlo. Widzimy, że ręka zatrzymała się bardzo daleko od twarzy, jednak Carlo zachowuje się tak, jakby poważnie dostał.

Kiedy Sonny (James Caan) zostaje zastrzelony i pojawiają się jego ochroniarze, w kilku zbliżeniach widać, że Sonny jednak płytko oddycha.

Kiedy Michael czyta o wypadku swojego ojca w gazecie zaczyna ją gnieść i przebiega na drugą stronę ulicy. Po tym jak mija go samochód upuszcza gazetę, która jest idealnie gładka i prawie nigdzie nie ma śladów zgniecenia.

Szofer Barziniego zostaje postrzelony przez Ala Neriego (Richard Bright) w klatkę piersiową. W następnym ujęciu widać, jak krew leje się z tyłu jego głowy.

Budynek odbijający się w oknie radiowozu w scenie zabójstwa Barziniego w rzeczywistości został zbudowany dopiero dziesięć lat później.

W scenie na lotnisku możemy zauważyć samolot Cessna 182, którego produkcję rozpoczęto dopiero w latach 60. XX wieku.

W jednej ze scen w 1945 roku na dachu Empire State Building możemy zauważyć antenę telewizyjną, którą zainstalowano tam dopiero w 1950 roku.

Przy głównej bramie studia Woltz International Pictures możemy zauważyć Chryslera z 1952 lub 1953 roku, mimo że scena rozgrywa się w 1945 roku.

Kiedy Vito wraca do domu karetką, możemy zauważyć żółtego Lincolna Convertible z 1947 roku, podczas gdy scena ta rozgrywa się w 1945 lub 1946 roku.

Kiedy Michael (Al Pacino), Tom (Robert Duvall) i Fredo (John Cazale) wysiadają w Las Vegas z samochodu, w tle widać spacerujących hippisów. Nurt hippisowski pojawił się w Stanach w latach sześćdziesiątych, podczas gdy ta scena rozgrywa się na początku lat pięćdziesiątych XX wieku.

Kiedy Michael (Al Pacino) przenosi swojego ojca (Marlon Brando) w szpitalu, na ścianie widnieje nazwisko Roberta O'Lowery pełniącego funkcję Komendanta Głównego Straży Pożarnej w Nowym Jorku. Tak naprawdę Robert O'Lowery piastował to stanowisko w latach siedemdziesiątych, natomiast akcja tej sceny rozgrywa się w latach czterdziestych.

Tom Hagen (Robert Duvall) leci do Kalifornii, by spotkać się z producentem filmowym (John Marley). Widać, że podróżuje samolotem Lockheed Constellation, który wyprodukowano w 1947 roku. Scena ta rozgrywa się jednak w roku 1945.

Kiedy Vito Corleone (Marlon Brando) zostaje przywieziony do domu, na drodze obok domu widać żółte znaki na jezdni oznaczają zakaz parkowania. Akcja filmu rozgrywa się w latach czterdziestych, natomiast tego typu oznaczenia pojawiły się w latach sześćdziesiątych.

W scenie wesela Connie (Talia Shire) widzimy pianistę, który nosi okulary z oprawkami z plastiku. Takie oprawki wprowadzono na początku lat siedemdziesiątych, podczas gdy akcja filmu rozgrywa się w latach czterdziestych ubiegłego stulecia.

W domu Clemenzy (Richard S. Castellano) widać przy oknie urządzenie klimatyzacyjne, które nie było dostępne w latach czterdziestych.

W scenie pogrzebu Vita Corleone (Marlon Brando) w oddali widać przejeżdżające samochody z lat siedemdziesiątych (zwłaszcza ciężarówki i ciągniki siodłowe ze współczesnym designem). Akcja filmu rozgrywa się w latach czterdziestych ubiegłego stulecia.

W jednej ze scen Michael (Al Pacino) czyta gazetę NY Daily News, w której na pierwszej stronie widać artykuł autorstwa dziennikarza pochodzenia latynoskiego. W latach czterdziestych, w których rozgrywa się akcja filmu, na stronie głównej zamieszczano wyłącznie artykuły napisane przez i dotyczące białych mieszkańców USA. Mniejszości narodowe musiały "zadowolić się" miejscem na dalszych stronach.

Na weselu Connie (Talia Shire) akordeonista używa modelu Excelsior, który wprowadzono w latach pięćdziesiątych XX wieku, podczas gdy akcja filmu rozgrywa się dekadę wcześniej.

W scenie zamachu na Vito Corleone (Marlon Brando) jeden z gangsterów oddaje strzał w jego kierunku. Widać wtedy, że broń naprawdę wypaliła, ale nie słychać przy tym odgłosu wystrzału.

Kiedy Moe Greene (Alex Rocco) wypowiada kwestię "I talked to Barzini", ruch jego warg nie zgadza się ze tym, co słyszymy.

Miejsce kręcenia

Zdjęcia do filmu zrealizowano w Nowym Jorku, Long Beach (Nowy Jork, USA), Los Angeles, Beverly Hills, Ross (Kalifornia, USA), Jersey City (New Jersey, USA), Las Vegas (Nevada, USA), Fiumefreddo di Sicilia, Savoca i Forza d'Agrò (Włochy).

Pozostałe

Zdjęcia do filmu kręcono od 29 marca do 6 sierpnia 1971 roku.

Al Pacino zbojkotował ceremonię rozdania Oscarów zdenerwowany faktem, że został nominowany w kategorii "Najlepszy aktor drugoplanowy", chociaż jego postać miała więcej czasu ekranowego niż późniejszy zwycięzca w kategorii aktora pierwszoplanowego - Marlon Brando.

Scena, w której Vito Corleone (Marlon BrandoMarlon Brando), ze stoickim spokojem, delikatnie głaszcze kota, nie była ujęta w scenariuszu. Według niektórych źródeł to reżyser położył zwierzę na kolanach Brando tuż przed rozpoczęciem zdjęć. Inne mówią o tym, że sam aktor znalazł kota kręcącego się po planie i wziął go na kolana.