Serial świetny, wyciskający łzy, działający na emocje i uczucia ... i to by było tyle z plusów. Tak odrealnionego, przepełnionego dziwaczną filozofią serialu dawno nie oglądałem. Niby próbuje się podejmować w tym serialu poważne tematy i nawet polemizować pomiędzy argumentami "lewaków" i "prawaków", to jednak i tak każdy problem jest z góry ukierunkowany na niby demokratyczne (czytaj: lewackie) rozwiązania jako lek na całe zło świata. Wciskanie poprawności politycznej, ideologii LGBT+ (itd.), promowanie aborcji i eutanazji, wątpliwego równouprawnienia, osiąga w tym serialu poziom mistrzowski. Mamy więc gejów adoptujących kolejne dzieciaki, lesbijki nieakceptowane przez społeczeństwo, dobrych murzynów z syndromem niewolnika i złych białych rasistów, niedojrzałe dzieciaki chcące zmienić płeć, dziewczynę z zespołem Downa żądającą aborcji, rodziny multi-kulti, itd, itp. I jakkolwiek daleki jestem od jakiegokolwiek krzywdzenia tych ludzi to aż mnie mdli od natłoku tego wszystkiego. Osoby te borykają się z wieloma przeszkodami, które w serialu pokonuje się tylko i wyłącznie socjalistycznymi metodami. W pierwszym sezonie aż tak tego nie było widać, ale drugi to już lewacka poezja. Przy czym serial jest sam w sobie sprzeczny i strzela sobie w kolano - na czym to polega? Choćby na przepięknej równości poza salą operacyjną i dyktaturą na niej - relacja dr Floyda (ciekawe czy to nazwisko jest celowe) i jego stażysty. Jakież to typowe dla komunizmu. Chociażby na wychwalaniu biednych weteranów z Wietnamu, porzuconych przez złe państwo, bez słowa wzmianki o tym, że to właśnie lewacy dyskryminowali po wojnie tych żołnierzy jako zabójców dzieci. Straszne zakłamanie. Bez całej tej polityki i filozofii serial oglądałoby się naprawdę dobrze. A tak uważam ten serial za kolejną próbę indoktrynacji ogłupiałych widzów, grając na ich uczuciach i emocjach. Czyli czysta manipulacja.