Candyman 2: Pożegnanie z ciałem

Nie rozumiem, dlaczego ten film ma tak wysoką ocenię (nawet po moim głosie). Już pierwsza część była zerem, a ta zasługuje chyba tylko na -10. Przecież to nie jest ani trochę strasznie (jak zresztą już cześc pierwsza) i jeszcze bardziej głupie.

klimat starego VHS-u pozostał. Dlatego oceniam go dużo lepiej od większości dzisiejszych filmów grozy. Trzeba nadmienić o muzyce. Sprawie, że przyjemność oglądania rośnie.

nie ma już tego brudu, slumsów, murzyńskiego getta co w jedynce... a cała historia już nie tak mroczna i sugestywna... wykonanie i aktorstwo momentami zalatuje trochę tandetą i klasą B, no i ogólnie raczej nudzi... ale przynajmniej Candyman jest wciąż tym hipnotyzującym Candymanem, a ścieżka dźwiękowa pozostała...

Ogólnie wiadomo, że jedynka jest lepsza, ale klimat w obu filmach jest podobny. Nic nie
zaskoczyło specjalnie, chociaż niby powinno... Tutaj najbardziej właściwie to przeszkadzała mi
główna bohaterka. Gra aktorska na naprawdę niskim poziomie, gorzej zagrał chyba tylko ten jej
brat ;-) Pomijając to, że ta babeczka...

Początek był miłym przejściem i nawiązaniem do pierwowzoru, jednak klimatu starczyło na 20 minut. Potem emocje gasły i gasły nad czym ubolewam.

Historia przeciętna bez klimatu (nawet graffiti SWEETS TO THE SWEETS i podobizna Candymana na wejściu do jego świątyni dużo gorzej zrobione niż poprzednio). Wątek...