Nareszcie jestem na bieżąco..
Na początku zacząłem oglądać pierwszy sezon po prostu z nudów, ale znałem go wcześniej z fascynacji moich znajomych (w różnym wieku zresztą).
Aha, na bieżąco, to znaczy: szósty sezon i obejrzany odcinek dziewięć.
Charakterystyczne dla tej produkcji jest to, że ewoluuje razem z młodymi bohaterami, i tak jakby scenarzysta był również w pierwszym sezonie młodym, kilkunastoletnim szczawikiem, a teraz już dwudziestoparolatkiem, co przekłada się na (w miarę) spójność fabuły. Ok..
Szczególnie sezon piąty jest pod tym względem interesujący. Wreszcie ktoś nie poskąpił kasy na FX! Sam wygląd statku więziennego i jego lądownika już w pierwszym odcinku daje nam znać, że "The 100" dostał zastrzyk kasy od sponsorów. Jednak mimo to widać pewne błędy logiczne, co od początku serii ciągnie się za tą post apo opowieścią, i co nie pozwala traktować "setki" na równi z "Expanse" na przykład, a szkoda.. chociaż ten drugi serial jest jakby o czym innym.
Denerwuje mnie również to że jedna z głównych postaci (Clarke) mogłaby z powodzeniem zostać uśmiercona, bodaj w siódmym odcinku ostatniego sezonu, ale.. no właśnie, przeżywa jakimś cudem reset osobowości, i teraz obstawiam że wykończy nie tylko jestestwo "pierwszej" we własnej głowie, ale i całą pozostałą grupę dwustuletnich, istniejących na twardych dyskach oraz w ciałach naiwnych "żywicieli". Dlaczegóż czepiam się Clarke? Bo aktorka Eliza Taylor, która w nią się w serialu wciela.. utyła :)
Spasiona Clarke jest nie na miejscu, jak spasiona Kate Winslet. Chyba obie aktorki za bardzo lubią jeść.
Dobrze że jest Murphy..
Wątek więzienny w piątym sezonie był powalający, zbrodniarze kolorowi i groźni, aż skórka cierpła, tylko nie mogłem strawić głupoty Clarke, którą scenarzysta chyba używa do leczenia jakiejś prywatnej traumy z realnego świata.
Dlaczego w sezonie szóstym Clarke w sposób żałosny zamazuje obraz fałszywej baby i wszystkich przeprasza?
Przecież kobieta zmienną jest.
To tyle..