Dany jest świetną postacią - nie wiesz czy mu współczuć czy go nienawidzić... jedno i drugie chyba.

Uwaga mega spoiler - zakończenie niesamowicie mi się podobało. Mimo tego całego syfu, który się wydarzył, kłamstw rodziców etc. Nolan ma szansę wyrwać się z tego zaklętego kręgu kłamstwa i niemocy. Nolan i John. A wszystko dzięki decyzji Johna, żeby powiedzieć prawdę...
I taka przemiana Danyego w ostatnim sezonie... jego widmo staje się kimś dobrym, mądrym i współczującym...
A może to John zrozumiał, że Dany poza wyjątkowo irytującymi akcjami miał też w sobie dużo dobra... i przede wszystkim miał odwagę wywalić na wierzch kłamstwa rodziny.

Dany całe życie czuł się winny... i w sumie sprawił, że reszta rodziny poczuła dokładnie to samo... Sally, John, Meg, pośrednio też Kevin.

A przecież on tylko chciał pomóc swojej siostrze, która cierpiała przez niedojrzałość rodziców. Cała rodzina jakby zapomniała o tragedii Danyego.

Na koniec 3 sezonu mam dla niego zdecydowanie więcej współczucia niż złości.