Recenzja serialu

The Walking Dead (2010)

W dzisiejszych czasach ciężko znaleźć film o zombie reprezentujący wyższy poziom niż ściółka leśna. Przeważnie widz ma do czynienia z krwawą jatką i ohydnymi scenami gore, które zamiast przerażać powodują najczęściej chęć oddania poprzez jamę ustną wydzieliny spowodowanej zaburzeniami pracy żołądka. Stacja AMC mająca na swoim koncie telewizyjne przeboje takie jak "Mad Men" czy "Breaking Bad" podjęła się trudnego zadania wyprodukowania serialu o umarlakach.

Pod pióro wzięty został komiks Roberta Kirkmana "Żywe trupy". Odniósł on niebywały sukces w Stanach Zjednoczonych oraz poza granicami państwa Wuja Sama. Każdy tom cyklu szybko trafia na listę bestsellerów miesięcznika "Wizard" i pozostaje tam przez długi czas. Ciepłe przyjęcie przez krytyków i fanów historii rysunkowych zaowocowało nominacją do prestiżowej Nagrody Eisnera. Nie inaczej ma się sprawa z 6-odcinkowym serialem. Pilotowy odcinek przyciągnął przed telewizory rekordową liczbę ponad 5 milionów widzów, co jest niebywałym osiągnięciem jak na amerykańskie realia. 
"The Walking Dead" opowiada o grupie ludzi dowodzonej przez policjanta Ricka Grimesa, którzy starają się przeżyć w postapokaliptycznym świecie opanowanym przez zombie.

Za realizacje ekranizacji zabrali się Frank Darabont oraz Gale Anne Hurd. Twórca "Skazanych na Shawshank" oraz "Zielonej mili" stanął za kamerą pierwszego odcinka, który jest najlepszym z całej serii. Darabont wprowadza widza w pandemiczną apokalipsę niesamowicie subtelnie. Nie mamy krwi na ekranie tryskającej hektolitrami czy żywych inaczej wyskakujących zza każdej ściany. Reżyser serwuje widzowi prawdziwą klimatyczną bombę w postaci opuszczonego miasta pogrążonego w mroku, gdzie jedynymi istotami zdolnymi egzystować są kruki żywiące się padliną.

Wydawać by się mogło, że historia nie grzeszy oryginalnością. To, co wyróżnia ją od innych tego typu produkcji, to niesłychany klimat. To on powoduje, że serial ogląda się na bezdechu, a każdy odcinek przemija z wiatrem niczym Scarlett O’Hara.  Twórcą należą się krocie i gromkie brawa również za samą realizację. Doskonałe zdjęcia opustoszałego miasta, w którym na ulicy widać tylko trupy i wraki samochodów, robią piorunujące wrażenie. Do tego dochodzą świetne efekty gore oraz charakteryzacja. Może i zabrzmi to trywialnie, ale zombie wyglądają jak żywe.

Beznadziejna sytuacja, w jakiej znaleźli się bohaterowie serialu, prowadzi do chorej atmosfery. Relacje między nimi nie zawsze są najlepsze, często dochodzi do kłótni. Silne stany emocjonalne oraz chęć zwycięstwa zaczynają dominować w sytuacji konfliktowej. I to jest właśnie największy mankament tej produkcji – emocje! Zostały one przedstawione dość naiwnie i nijako. Pomiędzy mieszkańcami obozu nie ma ognia, który mógłby rozpalić chęć kibicowania któremuś z nich. Tak naprawdę nie ma tych złych i tych dobrych. Są tylko ludzie uwięzieni w pułapce, z której, wydawać by się mogło, nie można uciec, ponieważ za każdym drzewem czeka śmierć. "The Walking Dead" to doskonale nakręcony i zrealizowany dramat pokazujący ludzi nie zawsze w dobrym świetle. Momentami ma się wrażenie, że dużo bardziej ludzcy są antybohaterzy serialu, czyli tytułowe żywe trupy.

Zdania na temat tej produkcji są podzielone. Jak zawsze znajdą się przeciwnicy i osoby, które będą jej zaciekle bronili. "The Walking Dead" to naprawdę kawałek porządnego kina, z którym zapoznać powinni się nie tylko maniacy umarlaków oraz fani komiksu Kirkmana.  Jestem świadomy tego, że serial nie przypadnie do gustu każdemu, dlatego proszę o luźniejsze podejście do tematu, a z pewnością po seansie będziecie zadowoleni. Take it easy ludzie, take it easy!