Recenzja filmu

W głowie się nie mieści 2 (2024)

Dorastanie to burza emocji – nie tylko dla tych, którzy jej doświadczają, ale i dla tych, którzy próbują je zrozumieć. A co, gdybyśmy mogli podejrzeć, jak te emocje próbują nad nami zapanować? W "W głowie się nie mieści 2" Pixar ponownie zabiera nas w podróż po zawiłościach ludzkiej psychiki, tym razem stawiając pytania nie tylko o to, jak się czujemy, ale dlaczego tak się dzieje. To film, który nie unika trudnych tematów – opowiada o sprzecznych uczuciach, jakie codziennie nas kształtują, jednocześnie z humorem i mądrością podkreślając, że dojrzałość to nie brak emocji, lecz ich akceptacja.


W fabule znajdziemy nowe wyzwania, jakie stawia dorastanie – szczególnie w sferze emocjonalnej. Riley, będąca na progu nastoletnich lat, zmaga się z coraz bardziej złożonymi uczuciami. Do zespołu emocji dołączają nowe postacie, a wewnętrzny świat bohaterki przechodzi gruntowną przemianę. Wśród barwnych scenerii i zabawnych sytuacji, animacja ukazuje, jak zmieniają się nasze emocje i jak współpracują ze sobą w trudnych chwilach. Ta animacja odkrywa przed dziećmi prawdy o emocjach, które wielu dorosłych rozumie dopiero po latach, pokazując mechanizmy rządzące naszą psychiką w sposób przystępny i zrozumiały już od najmłodszych lat.

Choć "W głowie się nie mieści 2" nie zaskakuje tak świeżością, jak pierwsza część, film nadal błyszczy błyskotliwymi dialogami i głęboką analizą psychiki. Jak zauważają recenzenci, mądrości przekazywane w tej produkcji, choć momentami bliskie sloganom, pozostają wartościowe i trafnie oddają proces dojrzewania emocjonalnego.


Reżyser Kelsey Mann w swoim pełnometrażowym debiucie zachował ducha oryginału, tworząc emocjonalne, ale jednocześnie lekkie i zabawne sceny, które na pewno wzruszą niejednego widza.

Nowe emocje w filmie wprowadzają interesujące wątki, które pozwalają na lepsze zrozumienie psychiki dorastającej osoby. W drugiej części animacji pojawiają się takie emocje jak Niepokój, Zazdrość, Znudzenie i Zakłopotanie. Każda z nich reprezentuje odrębny aspekt dojrzewania, wzbogacając fabułę o nowe wyzwania emocjonalne, z którymi musi mierzyć się 13-letnia Riley. Na przykład Niepokój symbolizuje niepewność i obawy, które często towarzyszą okresowi nastoletniemu, szczególnie w sytuacjach społecznych, jak próba zaimponowania rówieśnikom czy odnalezienia swojego miejsca w grupie​.


Twórcy filmu wprowadzają te emocje w sposób komediowy, co sprawia, że nawet trudne sytuacje są przedstawione w lekki, ale refleksyjny sposób. Jedna z takich scenek dotyczy, na przykład, wewnętrznego dylematu Riley: "Czy machać rękami czy nie?", co odzwierciedla złożoność pozornie błahych decyzji podejmowanych przez nastolatki. Dzięki temu widzowie mogą lepiej zrozumieć, jak te drobne momenty mają duże znaczenie w procesie dorastania.

Nowe emocje stają się ważnym elementem w radzeniu sobie z codziennymi wyzwaniami, ukazując sprzeczności psychiki jako coś naturalnego, wręcz niezbędnego dla dojrzałości.

Kontynuacja jest także pochwałą sprzeczności, Pixar pokazuje, że nasza psychika buduje się z różnorodnych, często sprzecznych emocji. To właśnie one, kiedy uczymy się je akceptować i godzić, prowadzą do emocjonalnej dojrzałości​.

Film uczy tolerancji wobec negatywnych emocji, pokazując, że są one równie ważne jak te pozytywne, a rozwój osobowości to proces nieustannego balansowania między nimi.

Mimo że niektórym może brakować elementu zaskoczenia, "W głowie się nie mieści 2" nadal pozostaje jedną z tych produkcji, które warto zobaczyć, niezależnie od wieku. To film, który nie tylko bawi, ale i uczy, pokazując, jak ważna jest umiejętność zrozumienia i akceptacji własnych emocji.