Recenzja filmu

Immortal - Kobieta pułapka (2004)

"Immortal - kobieta pułapka" to animowany film zrealizowany na podstawie komiksu własnego autorstwa przez Enki Bilala. W roku 2095 nad zwanym "Wielkim transgenicznym jabłkiem" Nowym Jorkiem pojawia się ogromna, unosząca się w powietrzu piramida. Wprawia to w konsternację i zdumienie zarówno media jak i walczących o głosy polityków w przededniu wyborów. Jest to niespokojny czas dla nich, jak i dla przeciętnych ludzi. Do głosu dochodzi frakcja "Duch Nikopola" walcząca o równe prawa mutantów i ludzi oraz o szlaban dla bardzo powszechnych modyfikacji genetycznych, transplantacji organów i nielegalnych eksperymentów dehumanizujących społeczeństwo, a dziwnego rodzaju intruzja pod postacią zlodowacenia w Central Parku pojawia się w sercu miasta. Korporacja Eugenics mająca wiele wpływów w mieście ma jeszcze jeden problem - seryjny morderca, którego metody przypominają działanie niedawno wymarłego gatunku istot. Obserwujemy losy trojga bohaterów. Jill - kobieta o niebieskich (smutnych?) włosach oraz łzach tego samego koloru nie pochodzi z żadnego ze znanych światów. Nie pamięta swojej przeszłości, a połykane pigułki, które otrzymała od jedynej osoby której ufa, stopniowo zmieniają ją w człowieka. Horus - będący pasażerem piramidy, obdarzony nadnaturalną mocą egipski Bóg, który szuka odpowiedniego ludzkiego ciała do zrealizowania sobie znanego celu. To on stworzył świat i ludzi, a teraz pragnie - nie tego nie zdradzę! Nikopol - w pełni "czysty", całkowicie pozbawiony modyfikacji genetycznych i implantów (rzadkość) człowiek za sprawą wypadku-awarii uwolniony o rok za wcześnie z hibernacyjnego więzienia, do którego dostał się za sprawą szerzenia poglądów niezgodnych z polityką Eugenics - to jego działalność zapoczątkowała ruch "Duch Nikopola". Między trojgiem bohaterów dochodzi do skomplikowanych relacji, w których do końca nie możemy być pewni motywacji i pobudek. Ich przeszłość poznajemy stopniowo, wraz z rozwojem akcji. Film jest zrealizowany dość nietypową techniką łączącą grę aktorską z animacją 3D. Kolaż niesamowity... a możliwości, jakie daje, zostały wykorzystane w 100%. Renderowany Nowy Jork przyszłości wygląda, jak ten z "Piątego Elementu"(wysokość, wielkość) skrzyżowany z Gotham City (mrok, brud, zaniedbanie). Pojazdy w dość nietypowy sposób latają, ale jedynie pod drutami-jakby-tramwajowymi, a stylem przypominają wielkie amerykańskie krążowniki szos z lat pięćdziesiątych. Głębi miastu nadaje wyjątkowo sugestywna, mroczna, tajemnicza muzyka. Generalnie obraz ten robi wielkie wrażenie. Zarówno rozmachem fabularnym, jak i sposobem realizacji. Wizja Nowego Jorku przyszłości przemówiła i w znaczący sposób dała do myślenia. Rzadko trafia się tak dobre kino science-fiction.