John Boorman 

Urodził się w angielskim miasteczku Shepperton w hrabstwie Middlesex. Ukończył szkołę salezjańską w Chertsey, a następnie poszedł do wojska, gdzie pełnił funkcję instruktora. Po zakończeniu służby pracował w pralni chemicznej oraz jako dziennikarz - kierował pokojami redakcji informacyjnych w telewizji Southern Television w Southampton i Dover. Wkrótce potem przeszedł na produkcję filmów dokumentalnych, stając się szefem jednostki dokumentalnej BBC w Bristolu. W 1964 roku napisał i wyreżyserował dokument o piłce nożnej "Six Days to Saturday".

W połowie lat 60. dostał szansę debiutu w kinie fabularnym. Producent David Deutsch chciał powtórzyć sukces filmu "The Beatles", w wyniku czego powstał "Złap nas jeśli potrafisz". Mimo mniejszego zarobku, film zyskał przychylność krytyków i pomógł wkroczyć Boormanowi w przemysł filmowy. Reżysera ściągnięto do Hollywood, gdzie pokierował dwiema dużymi produkcjami z Lee Marvinem w roli głównej - "Zbieg z Alcatraz" i "Piekło na Pacyfiku". Po powrocie do Anglii nakręcił film "Leo ostatni", inspirowany twórczością Felliniego i nagrodzony Złotą Palmą w Cannes za reżyserię.

Na początku lat 70. zyskał rozgłos filmem "Uwolnienie", jednocześnie odnosząc sukces finansowy i zdobywając uznanie krytyków. Jego kolejne dzieła, post-apokaliptyczna dystopia "Zardoz" i horror "Egzorcysta II: Heretyk", spotkały się z mocno mieszanymi reakcjami. Umiarkowanym sukcesem okazała się adaptacja legend arturiańskich "Excalibur" (Złota Palma za wkład artystyczny). Potem przyszedł czas na dramat przygodowy "Szmaragdowy las", którego długą i najeżoną problemami produkcję reżyser opisał w książce "Money into Light: The Emerald Forest, a diary".

Lata 80. zakończył autobiograficznym obrazem "Nadzieja i chwała", który raz jeszcze zjednał mu publiczność i przyniósł Złoty Glob, BAFTĘ oraz 5 nominacji do Oscara. Przeszło trzy dekady później nakręci kontynuację tego tytułu - "Queen and Country". W latach 90., obok klęski "Gdzie serce twoje" i mieszanego przyjęcia "Ucieczki z Rangunu", Boorman odniósł kolejny triumf za sprawą biografii irlandzkiego przestępcy pt. "Generał" (Złota Palma za reżyserię). Był to ostatni tak znaczący sukces w jego karierze - nakręcone po nim filmy "Krawiec z Panamy", "W moim kraju" i "The Tiger's Tail" przeszły bez większego echa.

Na przestrzeni lat, począwszy od roku 1992, był też redaktorem prestiżowego periodyku "Projections", na łamach którego wielu twórców dzieliło się wiedzą i doświadczeniem z pracy na planie filmowym (m.in. Michael Mann, Nestor Almendros, Gus Van Sant, Hal Hartley i inni). Napisał także dwie cieszące się dużym uznaniem autobiografie: "Adventures of a Suburban Boy" i "Conclusions". W życiu prywatnym był dwukrotnie żonaty: wpierw z Christel Kruse, z którą ma czwórkę dzieci (Katrine, Telsche, Charley, Daisy), a następnie z Isabellą Weibrecht, z którą ma kolejną trójkę potomstwa (Lola, Lee, Lily Mae).