Na filmie z Bińczyckim się wychowałem i zawsze uważałem za arcydzieło. Fajnie ogląda się go co święta. Nowa adaptacja jest bardzo dobrym, przyjemnym i emocjonalnym filmem. Jednak zupełnie gorzej mi się to ogląda. Przesadnie zdemonizowano postać Dobranieckiego. Tak, był w takiej książce zazdrosny o swojego kolegę z pracy, ale pamiętajmy, że jednak ujawnił przed sądem prawdę o Wilczurze. Na potrzeby filmu zeswatano głównego bohatera. Tylko po co? Brakuje mi też sceny na cmentarzu z grobem zmarłej żony Wilczura. To był bardzo istotny element fabuły. Przesadnie za to wybielono postać Pawlickiego, który przecież był bardziej agresywny wobec protagonisty i to on go oddelegował na proces. Strasznie spłycono ten istotny konflikt. Z jednej strony przyjemnie się ogląda, ale z drugiej próbując do zestawiać z książką, odchodzimy dalej niż poprzednie adaptacje. Pochwalić można obsadę, bo robi kawał roboty. Oprawa muzyczna też świetna.

Czy nowa adaptacja była potrzebna? Na pierwszy rzut oka nie, bo dostajemy co święta przecież jedną z kultowych polskich produkcji. Jednak w epoce, gdzie coraz więcej młodych ludzi idzie w serwisy streamingowe, bardzo dobry ruch by chociaż część zaznajomić z zachowanym szkieletem historii profesora Wilczura. A jakiś procent może nawet sięgnie do lektury książki. Polecam obejrzeć jeśli przede wszystkim nie jesteśmy nastawieni na przesadne zestawianie z produkcją Hoffmana czy książką.