gdyby nie było tych "10 minut", film ten prawdopodobnie pozostawił by widzów z lekkim uczuciem niedosytu...

wiekszosc japonskich filmow pozostawia widzom uczucie niedosytu, problem pozostaje dla widza, tak jest czasem lepiej..
natomiast amerykanski schemat robienia filmow(z tego co zauwazylam) polega na totalnym wytlumaczeniu wszystkiego, co mozna wytlumaczyc, tak, by po obejzeniu widz nie zadawal sobie pytan. jakichkolwiek. jak zjedzone ciastko - bylo dobre, ale nie ma, zapominasz, zadnych glebszych doznan, rozwazan... nic;(
tutaj kloci mi sie to wszystko z ostatnia scena - zupelnie jakby robil ja ktos inny, jakby byla doklejona, nie pasuje..

Ja niestety nie czytałam książi, ale jestem ciekawa, czy tam też było wszystko wyjaśnoine? Bo jeśli tak, to nie ma się o co czepiać. Ja też pewnie czułabym niedosyt, gdyby tej sceny nie było, bo podświadomie czekałam na to ich spotkanie:) I podoba mi się ta końcówka, bo dzięki temu film skończył się szczęśliwie:)

Ja książkę czytałam i powiem, ze kończyła się w taki sam sposób. Co prawda gdzie indziej się spotkali, ale to już mniejsza z tym :) W książce nawet były opisane późniejsze lata, jak żyli ze sobą:) Mi również się ta scena podoba. Myślę, ze ten pocałunek był jedną z ważniejszych scen w filmie jak i w książce. Konczył on wątek miłosny, a przecież to wokół niego toczyła się fabuła.

Pink kitty - zarzucasz temu filmowi np. wysokość Sayuri, lub jej niebieskie oczy? Akurat myślę, ze te oczy były kluczem do wszystkiego. Gdyby nie one, to prawdopodobnie Matka nie przyjęła by jej do Okiya, Prezes aż tak bardzo nią się nie zainteresował, Sayuri nie stała by się najsławniejszą gejszą w Gion. A co do wzrostu. Tu myślę, że to był problem w doborze aktorki, choć Ziyi Zhang zagrała dla mnie perfekcyjnie. Mówisz jeszcze, ze nie ma tu uszanowania tradycji itp. Dlaczego tak sądzisz? Gejsza nie miała prawa się całować w kimonie, czy jak? Bo nie rozumiem zbytnio co chciałaś przez to powiedzieć.

tez czytalam ksiazke.. nie podobalo mi sie zakonjczenie zarowno w ksiazce jak i filmie bo bylo takie cukierkowe i malo prawdopodobne... mogla na przyklad umrzec...

gdyby umarła, to wogóle cała historia (w książce i w filmie) byłaby mało prawdopodobna, bo opowiadanie zza grobu o swoim życiu mogłoby być... niedorzeczne?

to wtedy mozna by bylo powiedziec, ze ktos znalazl albo jej pamietniki... albo ze opowiedziala historie na lozu smierci...

no zawsze cos mozna by bylo wymyslec :)

cukierkowe? nie sądzę. W końcu Sayuri nigdy nie mogła być z Prezesem tyle, ile by chciała, nigdy nie została jego żoną, czy to takie słodkie i optymistyczne?
;)