To jest droga do bycia numer 1 w skali światowej. Niestety taka prawda, największe gwiazdy powpadały w nałogi, poumierały młodo albo mają problemy psychiczne. Wielu też udało się wyjść na prostą, ale mimo wszystko. Proste przykłady Michael Jackson, Beethoven, Steve Jobs (który był raczej tym gnojącym), gdyby mieli lekko to by tego nie osiągnęli... Dla większości ludzi szczęście to posiadanie rodziny, domu i stabilnej pracy, ale dla niektórych liczy się tylko droga na szczyt. Trochę mylisz szczęście i sukces przeciętnego człowieka z karierą człowieka światowej sławy, bo to jednak zupełnie inna rzecz.

Fletcher jest sadystą nie artystą, sprawia mu przyjemność kiedy widzi jak jego ofiara cierpi, a przede wszystkim kiedy się go boi. Na swoje ofiary wybiera osoby kruche, np. w scenie w której wyrzuca z zespołu "grubasa", który gra czysto, ale jest zbyt przerażony by się bronić, pozostawia wówczas w zespole innego chłopaka, który "fałszował". Jakość muzyki jest tu tylko tematem zastępczym, celem jest sadyzm sam w sobie...agresja uruchamia agresję...ot cała historia...
Dla psychiatry wspaniałe pole do diagnozy: muzyka jest tłem do samo-masochistycznej gry pomiędzy głównymi bohaterami, a zaburzenia obsesja i kompulsywne ćwiczenia prowadzą do ...śmierci, choroby lub...sukcesu? Tylko co to za sukces? Zdecydowanie wolę pozostać przeciętnym człowiekiem;)
Film ciekawy, trzyma w napięciu...jeśli ktoś lubi
Ale czy film o sadyzmie to coś nowego i odkrywczego?