"Niebo" to z jednej strony film o kobiecie która widząc ułomność wymiaru sprawiedliwości i organów ścigania, pragnie sama wymierzyć sprawiedliwość na człowieku którego obwinia za śmierć męża. Ale to jest jakby wątek poboczny... Najważniejsza w "Niebie" jest miłość: miłość rodząca się między dwoma zupełnie różnymi ludzmi i miłość dająca siłę do poświęcenia swojego życia... (heh, chyba zabrzmiało to za bardzo patetycznie ;) Zastanawia mnie jedna rzecz... Pamiętacie pewnie rozmowę w której Filippo mówi że ją kocha, a ona mu odpowiada że wie o tym, ale pragnie teraz jak najszybciej umrzeć (świadoma tego co zrobiła pewnie nie chce już żyć). Potem scena w której ojciec Filippo pyta Philippe czy ona kocha jego syba, a ona, po długim (!!) zastanowieniu, mówi że tak (czas jaki potrzebowała żeby to stwierdzić daje do myślenia...). Czy było to uczucie odwzajemnione?

Sam film wywarł na mnie duże wrażenie, skłonił do myślenia, a to ważne (Kieślowski i Piesiewicz znowu mnie nie zawiedli). Rewelacyjnie zagrała przede wszystkim Cate Blanchett; Ribisi też wypadł niezgorzej. Scena która podobała mi się najbardziej, to scena pod koniec filmu, kiedy to pod samotnym drzewem, przy zachodzie słońca, widzimy dwojke głownych bohaterów trzymających się za ręce. Takiej sceny się nie zapomina!:). Tylko muzyki jakoś nie było słychać... Film polecam (i to nie tylko miłośnikom Tykwera, czy Kieślowskiego).