mamy już za sobą, a świat jeszcze nie pogrążył się w totalnym chaosie, to wizja ostatnich dni roku 1999 (i 2 minut 2000) wg Bigelow - dla mnie - jest wciąż sugestywna. Pytanie o granice rozwoju mediów jest jak najbardziej aktualne, a pomysł, by rejestrować i sprzedawać ludzkie doznania - choć kuszący - skłaniać może do koszmarnych refleksji. W czasach, gdy lansuje się wszelkie 'reality show', a gospodarze 'talk show' wkraczają w każdą najintymniejszą sferę życia pojawia się pytanie: co będzie bawić ludzi za kilka lat, gdy te formy rozrywki spowszednieją? Wracając do aspektu czysto filmowego i pamiętając, że w końcu jest to głównie kino akcji, to nastąpiło tutaj odwrócenie ról: słaby, emocjonalnie rozchwiany, skomlący o miłość facet (Lenny) musi się wspierać na ramieniu kobiety ('Mace') - mocnej, zdecydowanej i przede wszystkim moralnej, która jednocześnie nadal zachowuje kobiecość. Ralph Fiennes i Angela Bassett stworzyli naprawdę fantastyczne, wiarygodne psychologicznie role, co podkreślam, bo - niestety - psychologia w kinie akcji/sf czasem mocno szwankuje; zresztą w ogóle uważam aktorstwo w tym filmie za pierwszorzędne. Nie jest to kino, które by mnie porwało - jednak na pewno ma dar przekonywania.