Moim skromnym w takiej sytuacji powinno się oceniać film odwrotnie. Malicka trzeba docenić za to, że nie zrobił kalki książki co nie wniosło by nic nowego, ale zdecydował się wykorzystać całą historię pod odmienne przesłanie. Książka była głównie o strachu tudzież chaosie a film o kontraście istniejącym między wojną a dziewiczą przyrodą, pokojem, miłością. Obie historie łączy oczywiście głęboka analiza psychiki żołnierzy... chociaż w książce było to realistyczniejsze. Ale dzięki inwencji Malicka można spojrzeć na to pod innym kątem... i chwała mu za to. Jak dla mnie każda taka odmienność książki od filmu jest powodem do dania mu kolejnego plusa. W końcu film i tak (prawie) nigdy nie przebije książki, ale może chociaż spróbować pokazać coś, czego w niej tak nie podkreślono.

Każdy ma prawo odbierać książkę jak uważa, bo bez tego nie ma uważnego czytania. Nie dyskutuję z tym jak odebrał ją reżyser - ale mi ta interpretacja też nie odpowiada. Pisałem o tym na swoim literackim blogu:
http://piotrbolc.blogspot.com/