Jak na wstępie, najpierw obejrzałem film...a raczej nie, najpierw przeczytałem książkę. Kiedy ją czytałem o ekranizacji nikt nawet nie myślał. Była piękna. Zauroczyła mnie. Tak to było. A później ktoś wpadł na pomysł uosobienia Kleksa. Obejrzałem. No i tragedia proszę ja was. Co to jest!?!? Na dodatek włączył mi się ten cholerny dorosły maruda. Co to za aktorstwo!? Bo powiedzmy sobie szczerze, państwo aktorstwo w tym czymś to jakiś dramat jest albo co najmniej teatrzyk amatorski (nie mówię o dzieciach). Reżyseria?! Ja wiem, trudno zapanować nad stadem gówniarzy ale przecież tam są sceny bez tej szarańczy. Montaż, scenografia?! Żenada. A później przeczytałem opinie użytkowników. I zrozumiałem. Dzieci widzą to wszystko inaczej. Im podano na tacy gotowy obraz i w takim wypadku być może jest on ładny, fajny i piękny. Mój obraz Klaksa powstał w wyobraźni budowanej słowami Brzechwy. Ja miałem wybór. I ten wybór nie wytrzymał konfrontacji z ekranizacją. Nie wytrzymał bo ją po prostu zmiótł.
Mój Pan Klaks i jego akademia były piękne, przepiękne i takie pozostaną. Podobnie jest z małolactwem zachwyconym filmem. I każdy pozostanie przy swoim zdaniu. Kleks i jego akademia są piękne, ale film do niczego.