Pierwotnym kandydatem do roli pana Kleksa był Jan Kobuszewski, ale wycofał się z powodów zdrowotnych. Jego miejsce zajął Piotr Fronczewski.
Jeden z chłopców, Robert Pluciński, przybył na casting spóźniony i przez przypadek potrącił kelnerkę (przesłuchanie odbywało się w kawiarni przy warszawskim Teatrze Żydowskim), wylał na kogoś kawę, zrzucił serwetkę ze stolika itd. Jego zachowanie tak spodobało się twórcom filmu, że chłopak z miejsca dostał rolę Adolfa, lalki stworzonej przez Golarza Filipa.
Rafał Trzaskowski odrzucił propozycję zagrania Adama Niezgódki, gdyż uznał, że praca na planie będzie zbyt wyczerpująca.
Pan Kleks, podskakując wysoko w górę na łące, odbija się od wielkiej trampoliny ukrytej w trawie. Widać wyraźnie niebieską obwódkę konstrukcji i białą matę.
Zdjęcia do filmu realizowano w Nieborowie, Gołuchowie (zamek), Piotrkowie Trybunalskim, Łodzi, Książu, Arkadii (park) oraz na przełomie rzeki Dunajec (Polska), w Jaskółczym Gnieździe na Krymie (ZSRR, obecnie Ukraina) oraz w Pałacu Woroncowa w Ałupce (ZSRR, obecnie Ukraina).
Na film sprzedano aż 14 094 014 biletów, co tym samym plasuje go na 6. miejscu pod względem liczby widzów w polskich kinach przed 1989 rokiem.
Koproducentem filmu było radzieckie studio Gorkiego (Kinostudiya imeni M. Gorkogo), które poleciło odpowiednie plenery do kręcenia zdjęć, a także użyczyło repliki statku wykorzystanego w "Dzieciach kapitana Granta" (1936). Łajba pana Kleksa, jaką widzimy w filmie, pochodzi właśnie z tej produkcji.