"Zakazana Syrena" to jedna z tych gier, przy której można się świetnie bawić, aczkolwiek dostać niemałej furii. Gra przenosi nas do zamglonej wioski Hanuda, w której rozegra się dramat kilku bohaterów, którzy muszą starać się przetrwać. Nie jestem wielkim fanem tej trylogii, jednak całkiem przypadła mi do gustu, ale nie na 100 procent. Siren to gra przy której inne tego typu gry, jak chociażby Dead Space wypada blado, to ta gra której muzyka i ambienty potrafią zrobić papkę z mózgu, to ta gra, której zagadki są prawie niemożliwe do wykonania, to ta gra, która swoim poziomem trudności irytowała mnie jak żadna inna, jest to po prostu utrudniany na siłę horror. Zanim będziesz ogrywać ten tytuł, musisz być odpowiednio przygotowanym, polecam m.in. zapasowe pady, leki antydepresyjne oraz kryształową kulę do przewidywania przyszłości. W ostateczności lepiej wydrukować solucję, bez niej i tak nic nie zrobisz. Dopóki nie masz zamiaru tracić cierpliwości, poprzez wciskana X co metr kwadratowy. Gra podzielona jest na kilkadziesiąt misji, granych różnymi postaciami, które mają za zadanie przetrwać m.in. starcie z potworami zwanymi shibito, coś w rodzaju zombie, tylko że nieśmiertelne zombie. Przechodząc do walki, jest ona skonstruowana tak, że shibito możemy co najwyżej powalić na kilka minut, bowiem niedługo później wstają i dalej stanowią zagrożenie. Nie każdy bohater ma czym się bronić, jednak każdy posiada umiejętność zwaną "sightjacking", za którego pomocą można patrzeć oczami adwersarza. Jednak gra, została stworzona tak, aby ktoś przypadkiem nie dał rady jej przejść. Zanim przejdę do omówienia łamigłówek wspomnę o jednym z najważniejszych aspektów tej gry, czyli o muzyce. Muzyka to prawdziwy plus tej gry, ambienty biją na głowę nawet te, związane z serią "Silent Hill", gdyż nie są to zapętlone "melodyjki", tylko prawdziwa symfonia chaosu, potrafiąca trwać nawet kilkanaście minut. Muzyka to absolutne mistrzostwo świata, ścieżkę dźwiękową porównałbym to tego, jakby ktoś na naszym ciele rytualnym nożem wycinał pradawne modlitwy w akompaniamencie chóru śpiewanego w nikomu nieznanym języku. Klimat jest tu budowany głównie przez różnego rodzaju przerażające dźwięki, których nawet twórcy "Cichego Wzgórza" mogliby pozazdrościć. Przejdźmy do rozgrywki. Gra jest podzielona na kilkadziesiąt misji, granych różnymi postaciami. Misje te zazwyczaj są nawet proste. Np. przechodzenie z jednego miejsca do drugiego lub znajdowanie przedmiotów, potrzebnych do przetrwania. Jednak twórcy postarali się stworzyć grę, która będzie wymagała od gracza bycia jasnowidzem, gdyż w tej produkcji zagadki są tak nielogiczne, że głowa boli. Kiedy już wykonamy pozornie prostą rzecz, gra nas zawraca do poprzednich poziomów, wtedy zastanawiasz się: "po co? dlaczego? dlaczego muszę to ponownie przechodzić?" Bo nie masz wyjścia. Każdą misję przechodzi się dwukrotnie, inaczej nie odblokujesz kolejnych etapów i nie przejdziesz dalej. By móc wytłumaczyć niezrozumiale nielogiczny sens tych zagadek, to zacznijmy od takiego przykładu. Jesteś w opuszczonym szpitalu, masz do znalezienia jakiś przedmiot, ale gra nie poinformowała cię, co to jest, ani gdzie może się to znajdować. Kiedy już odnajdujesz "to coś" znajdujesz tam shibito, którego (jak wiadomo) możesz tylko powalić, bo i tak nic innego nie zdziałasz. Shibito potrafią dzierżyć karabiny snajperskie, zaś inne rozwinęły skrzydła i potrafią również chodzić po ścianach, niczym ksenomorfy. Podczas rozwiązywania zagadek, gra nie informuje gracza, o tym co robić i gdzie iść. Twórcy najprawdopodobniej, wymagają od ciebie bycia jasnowidzem, który sam przewidzi, co robić, aby przejść do dalszego etapu. Zaznaczmy również, że dziwne zagadki również istnieją, oczywiście inne, bo przecież w przeciwnym przypadku byłoby zbyt prosto. A teraz na logikę, skąd mam wiedzieć, co się stanie za jakiś czas i czego a danym momencie, będzie potrzebował jakiś gość? Bo, chyba nikt z Project Siren nie wpadł na to, że umiejętność jasnowidzenia wśród graczy nie jest specjalnie rozpowszechniona? Gdyby te zagadki, były przynajmniej na poziomie "Cichego Wzgórza" to na pewno rozgrywka dałaby dużo przyjemności, jednak fabuła jest po prostu kiepsko wytłumaczona i dlatego, wiele rzeczy musimy poznać sami. A teraz wisienka na torcie; w tej grze niemalże nie istnieją żadne checkpointy. Jeśli zginiesz ty, lub twój towarzysz, to po prostu przechodzisz tą samą misję od samego początku. Z tego powodu "Forbidden Siren" cierpi na totalną toporność, diabelnie wysoki poziom trudności i głupie zagadki, których ogarnięcie bez solucji jest praktycznie niewykonalne. Innym aspektem tej gry jest fakt, że shibito są również niezwykle wrażliwe na światło a gra jest bardzo ciemna i chodzenie ze stale wyłączonym źródłem światła nie wchodzi w grę. Intro i live action trailer to również mocna strona tej gry. Podczas oglądania filmu otwierającego można zobaczyć krótkie ujęcia, które zawierają dziwne sceny, których nie mam zamiaru opisywać. Oglądając to, zastanawiałem się: "o co tu, w ogóle chodzi?!", po prostu intro i trailer to wręcz kwintesencja tego w jakich klimatach utrzymywana jest "Zakazana Syrena". To bardzo dziwna gra, dodajmy też fakt, że jest ogólnie znana jednak tak naprawdę mało kto w nią grał. Tworzy to taką aurę niewiedzy i niepewności. Przechodząc do podsumowania, Forbidden Siren to czysty terror ukazany w bardziej psychologicznym aspekcie, niż "Silent Hill" czy "Fatal Frame". Gra jest podzielona na kilkadziesiąt misji, które trzeba przechodzić dwukrotnie, a żeby w pełni ukończyć grę, trzeba wykonać serię ukrytych pobocznych misji, o których nie jesteśmy poinformowani a ich wykonania nie ułatwia fakt braku podpowiedzi w stylu "naciśnij przycisk, by podnieść przedmiot". Mimo to, klimat jest bardzo mocnym punktem gry, tak samo muzyka i mimo tego, że dostawałem furii podczas jej grania to uważam tą grę za całkiem udany horror. Jednak gdyby nie ten poziom trudności, to gra była by arcydziełem, a tam jest tylko dobra.