ale przynajmniej nie ciągnie się latami jak w falloucie ;) gdzie po zaczepieniu osobnika w mieście trzeba było przeczekać turę wszystkich w okolicy xD Osobiście walczyło mi się bardzo przyjemnie w PT, fakt że wymijanie wrogów było nico bez sensu, w samym finale od natłoku przeciwników miałem pokaz slajdów ;p

Zgadzam się z tą uwagą i dodam, że mnie lekko rozbawiła, bo faktycznie masz rację, dajmy na to takie New Reno... weź tam strzel do prostytutki albo alfonsa, że już o członkach poszczególnych rodzin nie wspomnę ( sic ! ) .... no zanim to wszystko się ruszyło, zanim podeszli, zanim oddali strzał, masz w końcu swój ruch, korzystasz, zajmie Ci to 8 sekund, a potem next tura i od nowa :D. Także, popieram uwagę, celną i jakże komiczną :P.

A możesz powiedzieć ci Ci sie nie podoba w walce w PT? bo pisząc "Walka w tej grze jest zrealizowana fatalnie" nie tłumaczysz za bardzo co CI sie nie podoba:P wg mnie walka w PT była o niebo fajniejsza od tej z BG (niesamowicie przyjemnie i intuicyjnie obsługiwało mi sie wszystko prawym przyciskiem myszki kiedy wyskakiwały wszystkie potrzebne ikonki <atak, wybór czaru, obrona>) Tobie pewnie nie podobały się dłuższe animacje czarów?

Animacje czarów były akurat znakomite, chciałbym zobaczyć coś takiego we współczesnym RPG, np. Dragon Age. Nie wspominając już o możliwości przejścia jakiejś gry cRPG (z założenia "drużynowej") magiem solo, żeby zrobić z niego "boga", tak jak w PT. Ogólnie to magów ostatnio w grach się zrównuje z wojami - nie ma zaklęć "save or die", nie ma przyzywania potężnych demonów, przemian w silne stworki, nie wspominając już o zatrzymaniu czasu :) I nie mówcie, że to by psuło przyjemność grania innymi klasami, bo w BG tego nie odczułem.

Wracając do meritum, ja wolałem BG 2, chyba głównie z racji tego tego, że nie musiałem się właśnie przebijać przez to menu pod prawym przyciskiem. Wszystkie ważniejsze rzeczy były na pasku skrótów, maksymalnie dwa kliknięcia, i już miałem to, chciałem. Nie wspominając już o fakcie, że pasek z czarami był dłuższy, zatem nie trzeba było go tyle przewijać, żeby znaleźć interesujące nas zaklęcie.

Ale nie to było najbardziej irytujące. Weźmy najsilniejszy wg. mnie czar pierwszego poziomu - pocisk cierpliwości. Świetnie czyścił grupki stworków, ale miał poważną wadę - nie dało się z nim wydawać innych poleceń niż atak, chyba że przerwałeś czarowanie (czyli zmarnowałeś większość amunicji). To oznaczało, że gdy już padła linia wojów, trzeba było olać atakowanie i uciekać, względnie leczyć się. W BG2 takie czary były lepiej realizowane, przez magicznie przywołane bronie z pewną liczbą amunicji/czasem trwania.

Wkurzało mnie też, że byle atak na maga przerywał czarowanie. Chciałem poznać wszystkie zakończenia, ale darowałem sobie, bo walka z Wiekuistym sprowadzała się do biegania tak długo, aż znalazłeś się dostatecznie daleko, żeby nie przerwał rzucania działa mechanusa, ew. niebiańskich zastępów. Z pomocą Dak'kona poszło już zdecydowanie lepiej :)

Walka faktycznie nie jest najlepiej zrealizowana, ale w tej produkcji schodzi ona na dalszy tor, na pierwszym planie mamy wspaniałą historię, ogrom ciekawych dialogów [ grając w PT mam wrażenie czytania dobrej książki fantasy ], ciekawych bohaterów i wiele więcej. To, że można przejść grę bez tłuczenia wszystkiego co się ruszy daje sporo możliwości i swobody działania. Zresztą dam prosty przykład, Skyrim "RPG" a raczej gra akcji z elementami RPG z całkowicie zręcznościowym systemem walki. Dla jednych plus dla mnie ogromny minus, cały czas co krok trzeba wszystkich trzepać, co wnosi w grę sporo monotonii. Po dłuższej grze zawsze starałem się unikać walki bo była najnormalniej nuudna... , ale nie, nie mogłem tego robić bo w tej grze nie ma takie możliwości jaką daje PT, tam trzeba się bić, a tu mamy możliwość przejścia prawie całej gry jako pacyfista :D. Więc wole kiepski system walki niż konieczność koszenia hord nieumarłych, z drobnym wyjątkiem jakim jest Diablo. Co kto lubi.

Chyba nie wyraziłem się jakoś specjalnie niejasno. Dość dokładnie powiedziałem, że wkurza mnie nie tyle kiepski system walki, a fakt, że te "potworki" trzeba wyrzynać. Ergo, nie dałem rady przejść gry "jako pacyfista", ani omijać przeciwników. I w końcu dochodzi do tego "koszenia hord nieumarłych", którego tak bardzo nie lubisz. Z tym że w tym wypadku nie nieumarłych, tylko innego obrzydlistwa.

Ja tam lubiłem walkę w Planescape, nie była ani trudna, system walki też nie jest najgorszy. Ale w sumie w tej grze walka jest najmniej znaczącym elementem.
A Skyrim też ma swój urok, szczególnie grając skrytobójcą i podchodząc do kogoś od przodu, atakując z zaskoczenia. : )

Czytam, co piszesz i robię wielkie oczy :)
Już wyjaśniam ocb - Torment to jedna z moich ulubionych gier (w jednym worku z "Baldurami", "Icewindalami" i tego typu starociami). Fakt, że grałam w nią daaaawno temu i przeszłam do końca tylko dwa razy... Ale kompletnie NIE pamiętam systemu walki :) Zapamiętałam za to genialny klimat, kółka dookoła postaci, które potrafiły utknąć w drzwiach i dylematy w rodzaju "hmmm... które zęby dać Mortemu?" :)
Jak widać każdy przeżywał grę po swojemu i mamy zupełnie różne wspomnienia :)
Pozdrawiam fanów i idę szukać pudełka z Bezimiennym ^^