HL2 :) To gra, w którą nie miałem okazji zagrać wcześniej... Od razu przejdę do konkretów - gra zabija wręcz klimatem. Klaustrofobiczne korytarze Black Mesy zastąpiono otwartymi przestrzeniami City 17. Powracają G-Man, Barney i cała masa potworków m.in. barnacle, headcraby (z kilkoma ich rodzajami) czy zombiaki, a także Vortigaunty, które tym razem pomagają Gordonowi. Do tego dochodzą Antilony, które w pewnym momencie możemy nawet kontrolować czy wreszcie obcy, jako regularni wrogowie z bardzo dobrym AI. Nie sposób wspomnieć także o mechach rodem z "Wojny Światów", dla której HL2 musiał być ogromną inspiracją.

HL2 to oczywiście wymyślne bronie - oprócz arsenału tradycyjnych zabawek z kultowym już łomem na czele do kolekcji dobija Gravity Gun - potężne działko, dzięki któremu możemy przestawiać różne elementy otoczenia, takie jak beczki czy deski, tudzież jakieś podpory czy kable. Zdarza się, że niekiedy by pójść dalej, trzeba coś wykonać, np. by odblokować bramę dla naszego buggy musimy skolekcjonować trzy akumulatory. Oprócz tego pośmigamy też poduszkowcem, choć akurat ten rozdział jest cholernie długawy i w pewnym momencie zaczyna nawet już nudzić. Na szczęście Valve zaprojektowało genialny poziom - być może najlepszy w całej grze - Ravenholm, miasteczko rebeliantów opanowane przez zombie. Miasteczko, w którym jedynym naszym sprzymierzeńcem jest kapelan Grigorij... Jest to świetny, survivalowy etap w grze i miałem ciary na plecach, kiedy go odgrywałem :)

Grafika napędzana pierwszą wersją Source Engine już nie ma tego kopa co kiedyś, gdy czytało się recenzję gry w Play PC-CDRom czy CD Action i były zaprezentowane screeny z niej, jednakże pomimo 10 lat na karku wciąż wygląda bardzo ładnie i dla melomanów, którzy wciąż odgrywają przygody Gordona Freemana stworzono coś co zwie się CinematicMod podbijający znacznie oprawę wizualną.

Niestety wciąż jednak Valve ufa skryptom - zdarzały się czasem sytuacje, że npc się zawieszał bo nie wczytało mu skryptu i musiałem wczytywać ostatni zapisany stan gry żeby móc ruszyć dalej. Nie były to jednak sytuacje warte większej uwagi - może z raz czy dwa w trakcie całego HL2. No i przede wszystkim gra jest krótsza, niż jedynka - w etapie końcowym brakuje jakiegoś wielkiego, epickiego starcia z bossem, tak jak z Nihilanthem w jedynce. Być może twórcy uznali, że jeśli rozmieścili już trochę starć z bossami w grze (mechy, helikoptery czy nawet strażnicy antilonów) to nie potrzeba konstruować jakiejś specjalnej walki na sam koniec. Niemniej jednak spodziewałem się lepszego zakończenia, takiego z większym pier*dolnięciem :)

HL2 mimo tego spełnił wszystkie zawarte w nim oczekiwania i stawiam go obok jednych z najfajniejszych gier, w które było mi dane zagrać. Gdzieś nawet czytałem coś, że Zawór (Valve) coś tam niby robi przy HL3... Oby go w końcu zrobili. I oby tak jak jedynka i dwójka - był przełomem dla gatunku fps'ów.