Przed odpaleniem tej gry naczytalem sie bzdur roznej masci plebsu, ktory sygnuje sie na wszelakiej masci specjalistow od gier, a tak na prawde po tylu latach ogrywania roznych tytulow nie znaja podstawowej zasady, ze w gry typowo konsolowe nie gra sie na blaszakach, bo to jest zwykla herezja. A najgorsze potem jest to, ze oceniaja swietne tytuly z perpektywy swoich zlomow z procesorem. To tak samo jakbym chcial kupic ferrari i przerobic go na gaz, a potem narzekac, ze to wolna katarynka. Gra ma wiele swietynych rozwiazan, co czynia ja wyjatkowa, bardzo dobry system walki, roznorodnosc misji i wrogow, swietne zaklecia, bez ktorych nie ma szans przejsc niektorych bossow, klimat, legendarne teksty Johna, ktore na stale wpisaly sie do popkultury itd. Juz sama poczatkowa sekwencja robi niezla robote wprowadzajac gracza w odpowiedni klimat. Gra ma praktycznie identyczny silnik jak The Suffering. Wiec jesli podobal ci sie gameplay z The Suffering na playstation2, to musisz zagrac w ta gierke. Opinie blachowcow sie nie licza, bo to nie sa gry dla was. Wy macie swoje tytuly zrobione tylko na Pecety jak Minecraft, czy The Sims. Wyobrazcie sobie Silent HIll 1, albo 2 na PC haha, dobre sobie ...

Jedynym minusem bylo to, ze gra byla troche za latwa. Na Hardzie przeszedlem to bez problemu w 7-8 godzin, a to najtrudniejszy poziom niestety.