Wszystkie ekstremalne wspólnoty, oglądane z zewnątrz, są przeważnie i śmieszne i straszne.
Tak również było w tym przypadku. Momentami ubawiłem się bez wyrzutów sumienia, że śmiać się nie wypada, bo tolerancja itd. Ale jak się nie śmiać z rzeczy śmiesznych widzianych na ekranie. Ci dziwni panowie, w swoich dziwnych czapach, kapelusze i inne nakrycia głowy nakładane na jarmułki i te dziwne Żydów rozmowy. Od początku bohaterka wzbudzała we mnie zrozumienie, że ucieka z tego dziwnego świata Wiliamsburga na Brooklynie. Sam bym uciekł, gdyby przyszło mi tam żyć. Ja po prostu nie znoszę dziwnych nakryć głowy, noszonych na co dzień i tłumaczenia współczesności cytatami spisanymi z opowieści praprapraprapraprapraprapra...wnuków tych, którzy rzekomo je wypowiedzieli i które, z upływem czasu, nieraz ulegały modyfikacjom, na potrzeby cytujących je maluczkim, by maluczcy-nie urośli i dzielnie akceptowali narzucone im zasady i ograniczenia. Sceny łózkowe w filmie, to po prostu...Brak mi słów zachwytu . Zachęcam tych, którzy jeszcze nie widzieli tego miniserialu. Bez względu na wyznanie lub jego brak.