Piszę niniejsze słowa jako osoba, która poznała "Sandmana" wyłącznie poprzez serial Netflixa. Nigdy nie czytałem komiksu, można więc powiedzieć, że zapoznając się z produkcją telewizyjną byłem niezapisaną kartą.
Serial jest rozczarowujący. Nie od strony wizualnej, tej nie można nic zarzucić. Owszem, całość nosi ten dziwny, trudny do zdefiniowania netfliksowy filtr, który bez pudła pozwala rozpoznać produkcje platformy i wyraźnie odróżnia je od Amazon Prime czy HBO. Nie o to jednak chodzi.
Problemem jest poziom, że tak powiem "intelektualny" serialu. Otóż jest on trywialny, pełny truizmów, egzystencjalnych rozterek na poziomie ostatnich klas liceum, filozoficznych mielizn i banałów, rozwleczonych do tego na całe odcinki (vide szczególnie 5 i 6). Naprawdę, jeśli ktoś nie uwierzy na słowo fanom oryginału i nie zna Gaimana z innych jego dzieł, trudno mu będzie zrozumieć, na czym ma polegać fenomen tego autora, gdzie ta niezwykła wyobraźnia, gdzie humor, paradoksy, głębia. Strasznie, strasznie szkoda, że po "Preacherze" kolejny komiks tego autora trafił na Netflix i znów okazał się nieprzekładalny.