Bardzo jednolita i jednowymiarowa opowieść o ludziach pozbawionych nadziei osnuta osuszającą kanaliki łzowe muzyką . Brakuje kontrastu dla bohaterów. Nie wierzę, że na całym świecie nie znajdzie się nikt, komu nie odpowiadała by sytuacja nagłego zniknięcia 2% ludzkości. Na pewno jest gdzieś jakiś Nate, który cieszy japę, bo nie musi już martwić się ze spłaceniem 20 $ Earlowi. A co z historią gubernatora Georga, którego najgroźniejszy przeciwnik z partii demokratów rozpłyną się w powietrzu tuż przed końcem kampanii skazanej na porażkę. Dlaczego nie dowiadujemy się o dalszych losach Patricka, który w dniu zniknięcia planował zabójstwo swojego skorupmowanego szefa mobingującego go w pracy, który tuż przed pchnięciem go nożem w plecy znika nagle w cudowny sposób uwalniając pracownika od ciężkiego grzechu i przestępstwa i otwierając drogę do awansu. You see my point?