Boris KarloffI

Pierwotnie to on miał zagrać monstrum w filmie "Przekleństwo Frankensteina", który początkowo miał być zrealizowany w czerni i bieli. Studio Universal zagroziło jednak wytwórni Hammer pozwem, jeśli ci skopiowaliby jakieś elementy z ich klasycznej wersji. W wyniku tego Jimmy Sangster całkowicie przerobił scenariusz, Jack Asher nakręcił film w kolorze, a potwora zagrał ostatecznie Christopher Lee.

Był jednym z wielu kandydatów do roli wujka Bawleya w filmie "Olbrzym", jednak ostatecznie zaangażowany został Chill Wills.

Począwszy od 1940 roku w każde Boże Narodzenie przebierał się za Świętego Mikołaja i wręczał prezenty chorym dzieciom ze szpitala w Baltimore.

Umieszczony na sześciu arkuszach papieru plakat z 1931 roku przedstawiający granego przez Karloffa Frankensteina jest uznawany za najcenniejszy plakat świata.

Wystąpił w następujących reklamach:
- 1937 r. - odbiorniki radiowe firmy General Electric;
- 1946 r. - krem do golenia Williams;
- 1948 r. - lek na trawienie Tums;
- 1956 r. - alkohol Heublein Cocktails;
- 1967 r. - zapalniczki firmy Ronson.

Pierwotnie w filmie "Poskromienie złoczyńcy" miał zagrać Johna F. Blacka, jednak jego zapalenie stawów nie pozwalało mu na zbyt ciężką pracę. Ostatecznie Karloff dostał rolę Amosa Hinchleya, zaś Blacka zagrał Basil Rathbone.

Dostał propozycję zagrania Potiphara Femma w filmie "The Old Dark House", jednak odrzucił ją, ponieważ nie podobał mu się scenariusz, który uważał za zbyt komediowy jak na horror. Angaż przyjął ostatecznie Mervyn Johns.

Miał zagrać główną rolę Marshalla Quesne w filmie "Powrót doktora X", jednak ostatecznie obsadzony został Humphrey Bogart.

Był pierwszym aktorem, którego rozważano do roli uzależnionego od opium Johna Jaspera w filmie "Mystery of Edwin Drood", jednak ostatecznie zaangażowany został Claude Rains.

Był brany pod uwagę jako odtwórca głównej roli w filmie "Wilkołak z Londynu", którą ostatecznie otrzymał Henry Hull.

Był brany pod uwagę do roli Larry'ego Talbota w filmie "Wilkołak", którą ostatecznie dostał Lon Chaney Jr.

Ma siedmiu braci, m.in. brata Johna oraz siostrę przyrodnią.

Pierwotnie w filmie "Black Friday" miał grać podwójną rolę profesora George'a Kingsleya i Reda Cannona, lecz jego interpretacja gangstera była niezbyt przekonująca. Ostatecznie Karloff został zastąpiony przez Stanleya Ridgesa, sam zaś zagrał rolę doktora Sovaca, w którego wcześniej miał się wcielić Bela Lugosi.

Kiedy w 1932 roku studio Universal Pictures zatrudniło Johna Hustona, aby napisał scenariusz do pierwszej dźwiękowej adaptacji "Dzwonnika z Notre Dame" Victora Hugo, to właśnie Karloff miał wcielić się w główną rolę Quasimodo. Z planów nic wtedy jednak nie wyszło. Film powstał dopiero w 1939 roku dla studia RKO, a jego gwiazdą był Charles Laughton.

Rola H. W. Manfreda w filmie "The Deadly Bees" była pisana z myślą o nim. Ostatecznie jednak zagrał ją Frank Finlay.

Miał zagrać rolę wielebnego Jonathana Ivesa w filmie "Zatopione miasto", jednak został zastąpiony przez Johna Le Mesuriera.

Dostał propozycję zagrania Trymalchiona w filmie "Satyricon", jednak był zbyt schorowany, aby ją przyjąć. Ostatecznie zaangażowany został więc Mario Romagnoli.

Jako pierwszy aktor w branży filmowej wywalczył klauzulę w aktorskich kontraktach, wedle której czas kilkugodzinnej charakteryzacji wlicza się do czasu pracy aktora.

Rozważano jego kandydaturę do głównej roli Edwarda "Czarnobrodego" Teacha w filmie "Pirat Blackbeard", jednak ostatecznie angaż dostał Robert Newton.

Studiował na Uniwersytecie Londyńskim.

W filmie "Arszenik i stare koronki" miał zagrać Jonathana Brewstera, którego odgrywał także na scenie teatru. Producenci sztuki nie zgodzili się jednak na udział Karloffa w filmie, obawiając się, że brak ich głównej gwiazdy spowoduje zmniejszenie frekwencji na Broadwayu. Ostatecznie zaangażowany został więc Raymond Massey.

W 1997 został uwieczniony na 2 z serii 5 znaczków z cyklu "sławne filmowe potwory". Karloffa przedstawiono w rolach z "Mumii" i  "Frankensteina".

Ciężki kostium, który musiał nosić na planie "Frankensteina", zaowocował chronicznymi problemami z plecami, na starość zmuszającymi go do korzystania z fotela inwalidzkiego.

Odrzucił rolę w filmie "Abbott i Costello spotykają Frankensteina", którą ostatecznie otrzymał Glenn Strange.

Był pierwszym wyborem do roli Jacka Gryffina w filmie "Niewidzialny człowiek", ale reżyser wolał dać angaż komuś z bardziej wyrafinowanym sposobem mówienia i manier. Ostatecznie otrzymał go Claude Rains.

Zmarł w Midhurst (Anglia, Wielka Brytania) na rozedmę płuc. Jego ciało zostało skremowane w Guildford Crematorium w Guildford (Anglia, Wielka Brytania). W tamtejszym Ogrodzie Pamięci znajduje się nagrobek upamiętniający aktora.