Allan Starski 

Allan jest synem Ludwika Starskiego, scenarzysty i autora tektów popularnych piosenek, związanego z kinem przed- i powojennym. Piosenki Starskiego-ojca to m.in. "Zapomniana melodia", "Skarb" i "Piętro wyżej".

W 1969 r. Allan ukończył studia na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Warszawie. Zadebiutował w 1973 r. scenografią do filmu Ryszarda Bera "Chłopcy". Wcześniej współpracował przy realizacji filmów "Album polski" (1970) i "Agent nr 1" (1971). W 1976 r. nawiązał współpracę z Andrzejem Wajdą, opracował wówczas scenografię do jego "Smugi cienia". Od tamtej pory zrealizowali wspólnie wiele projektów, w tym "Człowieka z marmuru" (1976), "Bez znieczulenia" (1978), "Panny z Wilka" (1979), "Człowieka z żelaza" (1981), "Biesy" (1987), "Pierścionek z orłem w koronie" (1993), "Wielki Tydzień" (1995), "Pana Tadeusza" (1999).

Starski jest autorem scenografii filmowych i taetralnych, przy jego udziale powstały "Rozmowy z katem" (reż. Andrzej Wajda, Teatr Powszechny w Warszawie) a także przedstawienia Teatru Telewizji "Czarownice z Salem" Artura Millera (reż. Zygmunt Hubner), "Burza" Strindberga (reż. Andrzej Łapicki), "Wujaszek Wania" Czechowa (reż. Aleksander Bardini).

W 1993 r. otrzymał Oskara i nagrodę Krytyków Filmowych Los Angeles za scenografię do "Listy Schindlera" Stevena Spielberga. Współpracował także z innymi wybitnymi reżyserami - Agnieszką Holland - zrealizowali wspólnie "Europa, Europa" (1990), "Plac Waszyngtona" (1997), Jerzym Stuhrem (1997) - "Historie miłosne".

Jest także autorem scenografii do nagrodzonego Złotą Palmą w Cannes "Pianisty" Romana Polańskiego.