Ten film to świetna zabawa i bardzo przejmująca opowieść o miłości i stracie. Nie jest to oczywiście thriller, jak wielu osobom się wydaje, ale bardzo zgrabnie ukazana przenośnia między rzeczywistością a fikcją literacką.

Zraniony mężczyzna napisał powieść, która jest odzwierciedleniem jego przeżyć (ale to wszystko wiemy)

I tak:

Tony Hastings to wiadomo – alterego Edwarda, tutaj nie ma się, co wysilać.

Jego córka i małżonka to prawdopodobnie personifikacja/metafora jego „miłości” – o którą nie potrafił odpowiednio zawalczyć i która w jego poczuciu, przez niego zginęła.

Bobby Anders – szeryf – to „poczucie sprawiedliwości, sprawiedliwość” – pojawia się zaraz po stracie „miłości”. Kto z nas przeżył odejście ukochanej osoby, stratę, ten wie – że oczekujemy sprawiedliwośc, bo zostaliśmy tak potwornie skrzywdzeni. I tak oto pojawia się ona w postaci szeryfa. I tak jak wiara w sprawiedliwość – pomimo obietnicy rozliczenia, która trzyma nas przy życiu - umiera powoli.

Problem mam z trzema bandziorami, w szczególności z samym Rayem gdyż wydaje się, że w zasadzie są oni metaforą/personifikacją Susan i tego w jaki sposób odebrała Edwardowi wszystko co kochał. Na początku celowałem w postać małżonka Susan, ale to nie on był winien rozstania pary głównych bohaterów i w zasadzie był postacią poboczną.

Więc sądzę, że Ray to w rzeczywistości Susan – która w brutalny sposób, odebrała Edwardowi to w co wierzył i to co dawało mu radość życia. Była bezwzględna i jednocześnie Edward nie był w stanie przeciwstawi się jej decyzjom, był bezradny – jak mężczyzna który kocha.

Na końcu .. trzeba w sobie coś zabić, aby żyć nadal.. rozliczyć się z przeszłością i iść dalej. Jako nowy człowiek.