Zaczęło się nieźle, hitchcockowy suspens odwołujący się do jednej z najbardziej
podstawowych cech człowieka - ciekawości, podkręcił atmosferę i ustawił wysoko
poprzeczkę. Później standardowy spokojny przerywnik by poznać głównych
bohaterów. Rzekłbym aż za bardzo standardowy z kompletnie nieciekawymi
dialogami ale nie czepiajmy się. W tym momencie łopatologicznie wręcz poznajemy
główne zasady którymi Elliot się kieruje, które wpaja uczniom i które później mu
uratują 4 litery. Ale znów nie ma co się czepiać bo najgorsze zaraz się zacznie. Od
momentu wejścia Zooey na plan zaczyna się równia ostro pochyła w dół. Już
pierwsza kwestia bohaterki podczas oglądania tv dokańcza zdanie partnera "
...zmusza cię do samobójstawa. A już się wydawało że nic gorszego nie można
wymyślić" wypowiedziana z teatralną manierą pasującą bardziej do "Och kocham
cię Romeo" powinna dostać Złotą Malinę. Później cały czas są takie kwiatki.

Wszystkie dialogi każą przypuszczać że wymyślano je przy porannej kontemplacji na
sedesie. Są drętwe, miałkie, kompletnie bezsensownie wtrącane i w żaden sposób
nie przybliżające widzowi żadnego z bohaterów. Kwestia motorniczych z pociągu że
stracili łączność ze wszystkimi choć miała wypaść dramatycznie to stała się
karykaturą samej siebie.

Gra aktorska strasznie nierówna. Whalbergi i Leguziano jakoś tam grali, pani Jones
też jako tako ale reszta to żenada. Ale nie dziwię się bo przy tak słabo napisanym
scenariuszu nie da się zagrać jak Marlon Brando ale przynajmniej można się
przyłożyć.

Główny wątek mógłby być ciekawy gdyby nie odgadniono przyczyn tych zdarzeń albo
w ostatniej scenie filmu zmylili trop i pokazali że to co wcześniej zakładano było
mylne. Widz mógłby się wtedy zaangażować w zagadkę i miałby o czym myśleć po
seansie. Jednak prawdziwym gwozdziem do trumny okazała się sama idea.
Rozmowa Whalberga z drzewkiem byłaby wciąż karykaturalna nawet gdy drzewko
byłoby prawdziwe. Ucieczki przed wiatrem również wyglądały po prostu groteskowo.
Gdy je oglądałem zamiast czuć trwogę i napięcie to miałem minę Ala Bundy'ego.

Na koniec powtórzę pytanie ciągle przewijające się w postach pod ostatnimi
filmami Shyamalana - gdzie się podział autor "6 zmysłu" "Osady" czy nawet "Stuarda
Malutkiego"?