I jeszcze chciałem dodać, że tak w ogóle to nie rozumiem tego oceniania filmu poprzez pryzmat tego co robił ojciec reżysera. Ok jeśli ktoś znajduje podobieństwa w stylistyce (bo faktycznie jest tego dużo) ale np tytuł recenzji :"nie ma Cronenberga nad Cronenberga" jest z dupy. Skąd to założenie, że syn chciał iść w ślady ojca?

Podjął tematykę, którą uwielbia poruszać ojciec (fascynacja deformacjami), zrealizował film w jego ulubionym gatunku (body horror), użył podobnego stylu i dodał kilka sennych wizji, które spokojnie mogłyby się znaleźć w Videodromie czy The Fly... Na prawdę dziwią Cię porównania? Gdyby nie chciał iść w ślady ojca, nie zrealizował by dzieła tak łudząco podobnego do wcześniejszych dokonań Davida.

Z opinią się jednak zgadzam.

Myślę, że się doskonale rozumiemy. Porównania do dorobku ojca - jak najbardziej. Nie podoba mi się jedynie ocenianie przez ten pryzmat bo jak sam napisałeś: bazując na fascynacjach ojca i używając jego metod stworzył jednak film, w którym wyraźnie wykorzystywał własną stylistykę. Może się nam ona podobać lub nie jednak zaniżać ocenę "bo Cronenberg-ojciec zrobił by to inaczej" jest moim zdaniem niestosowne.

Ja oceniając ten film zupełnie nie brałem pod uwagę konotacji rodzinnych. To po prostu bardzo słabo zrealizowany film, bardzo przewidywalny przy tym naiwny i słabo zagrany. Po pierwszych 20 minutach w zasadzie wszystko już wiadomo, tragedia. Ciężko bronić takiego filmu.. Amerykanom po prostu nie wychodzi inteligentne kino (via Upsteam Color)