Zamiast pokazywać ile zniszczono, ile strat poniósł naród, skupiono sie na jednostce, na jej świecie, który tamtego pamiętnego dnia przewrócił się do góry nogami. I w dodatku jest to bardzo uniwersalny motyw, nie trzeba tego łączyć z 9/11. Kapitalne studium psychiki człowieka, który nie potrafi sie pogodzić z tym co zgotowało mu życie. Odrzuca wszystko co tragiczne w jego życiu i egzystuje jak gdyby nigdy nic sie nie stało.

Film ten zrobił na mnie niesamowite wrażenie, cała treść, przekaz, obraz tragedii, próby jej, irracjonalnej wydawać by się mogło, akceptacji. Bardzo dobra gra aktorów, choć nie są to kreacje na miarę oscara, ale zapadają w pamięć. Don Cheadle jak zwykle poprawny, ale nie nadzwyczajny, no i Adam Sandler, osoba, o której nie pomyślałbym, że nadawałaby się do takiej produkcji. Dobrze wcielił się w rolę człowieka, który żyje bez przeszłości, nie chce pamiętać, natomiast gorzej już mu poszło (choćby ten stłumiony, niewyraźny, który głos już znam, liczyłem na coś więcej, na jakąś zmianę) gdy musiał pokazać emocje człowieka, który na samo wspomnienie twarzy jego rodziny wpada w furię. Ja niestety nie odczułem tych emocji, co nie zmienia faktu, że jego rola bardzo przypadła mi do gustu. Przede wszystkim trzeba pochwalić zmianę jego wyglądu, zmęczona, zniszczona zmarszczkami bólu i rozpaczy twarz, zaniedbane, gdzieniegdzie siwiejące włosy. To był bardzo dobry, raz, że tak mógłby wyglądać człowiek po takiej tragedii, a dwa, że w ten sposób trochę mniej kojarzy się z kreacjami idiotów ze swoich komedii.

Byłoby miło zobaczyć tego aktora jeszcze raz w filmie innym niż komedia, już choćby ostatni click świadczył o tym, że próbuje coś zmienić w doborze swoich ról. Szkoda tylko, że najbliższe filmy, w których gra to znowu głupawe komedie. No ale cóż, delektujmy się tym filmem, bo jest czym.

Gorąco wszystkim Polecam!!!