Są filmy, które bez podziału na kategorie, bez względu na wiek , bez względu na kraj produkcji, sa piękne i ponadczasowe. Jednym z takich filmów jest właśnie " Złodziejka książek".
Jest to ekranizacja książki Markusa Zusaka - młodego, australijskiego pisarza. Trzeba przyznać, że jak na austarlijczyka, Zusak całkiem ciekawie ukazał obraz pewnego fikcyjnego niemieckiego miasteczka, w przededniu oraz czasie drugiej wojny światowej.
W filmie równie mistrzowsko oddany został tenże klimat.
Głowną bohaterką filmu jest Liesel Meminger, nastoletnia dziewczynka, którą poznajmy w czasie przeprowadzki do przybranych rodziców. W tym momencie umiera równiez jej brat co sprawia, że już sam poczatek opowieści jest niezwykle dramatyczny. Co ciekawe, narratorem filmu jest śmierć, która z własnej perspektywy czasami komentuje bieżące wydarzenia . Akcja filmu rozgrywa się w Niemczech tuż przed rozpoczęciem wojny. Poznajmy tutaj Liesel , jej przyjaciół, przybranych rodziców oraz wiele innych postaci , które nieraz nas zaskakują.
O przeszłości głownej bohaterki wiemy niewiele. Są pewne spekulacje, że to córka, kobiety, która za przynależnośc do komunistów została jej odebrana. Nowa rodzina rzekomo chciała adoptować ją i jej brata dla zasiłku,oraz pomocy w domu. Sprawy z czasem przybierają zupełni inny obrót, gdy przybrani rodzice naprawdę zaczynają kochać Liesel . W międzyczasie wojna coraz bardziej zaczyna dawać się we znaki mieszkańcom Molching co doprowadza do wielu dramatycznych zdarzeń.

Sama filmowa Liesel jest absolutnie niesamowita. Sophie Nelisse , wtedy 13-letnia aktorka zagrała ją wyśmienicie. Zauroczyła mnie bohaterka, którą wykreowała ta młoda dziewczyna o anielskiej urodzie. Absolutnie genialnie ukazała emocje targające Liesel . W jednej scenie niesamowicie przekonująco ukazuje zdziwienie, by za sekundę pokazać, strach, czy cierpienie. Bez wątpienia to jeden z najlepszych debiutów aktorów młodego pokolenia w ostatnich latach .
Aktorstwo w tym filmie stoi z resztą na niesamowcie wysokim poziomie. Zarówno mniej znani aktorzy, jak i przybrani rodzice Liesel , których grają Emily Watson oraz Geoffrey Rush sprawiają, ze film ogląda się niezwykle lekko. Mam wrażenie, ze Brian Percival, który wyreżyserował film idealnie dopasował aktorów do bohaterów. Lepiej wybrać po prostu nie mógł.
Sceny zrealizowane sa mistrzowsko. Świetna praca kamery i piękne scenerie sprawiają, że dosłownie chciałem przejśc przez ekran monitora na druga stronę, by choć przez chwilę przespacerować się po zaśnieżonym Molching.
Muzyka również stoi na bardzo wysokim poziomie. Świetny soundtrack miło jest posłuchać nawet poza seansem .

Film pełen magii, pełen emocji. Polecam każdemu kto w filmach poszukuje czegoś więcej niż tylko ciekawej fabuły.