Bardzo sobie cenię kino lat 80. i „Willow” planowałem już od dawna zobaczyć – ostatnio nadarzyła się okazja, bo TVN emitował ten film. No cóż... trochę mnie rozczarował – wyraźnie czegoś zabrakło, by nazwać tę produkcję udaną. Spodziewałem się ciekawej baśni osadzonej w jakichś fantastycznych czasach, a film okazał się nudnawy i dziejący się prawie cały czas w tych samych lokalizacjach. Pierwsza godzina jest mało treściwa i monotonna. Zdjęcia są co prawda ciekawe i ładnie uchwycono górską scenerię, ale wszystko się w sumie dzieje w tych lasach i górach i brakuje różnorodności. Dekoracje jeśli są, to trochę oszczędne i mało atrakcyjne. Efekty specjalne urokliwe, chociaż nakładanie skrzatów niebieskim ekranem jest mocno widoczne i odcinają się one od tła. Psy w gumowych maskach i sztucznych długich futrach też trochę tandetne są. Chyba najlepiej wypada scena na zamku z tym smokiem – najwięcej ma do zaoferowania. Co prawda „blue-box” jest mocno widoczny, ale całość wypada całkiem fajnie. No i wygląd bestii jest niczego sobie. Chyba najbardziej wartym uwagi efektem jest płynny „morfing” - no jak na pierwsze użycie tej techniki, to jest naprawdę super. Pojedynki na miecze i walki wręcz trochę sztampowe zaś są i mają kiepską choreografię. Jakoś to nie zachwyca - widać do bólu, że są wyćwiczone. Czasem jeden z bohaterów nie podniesie jeszcze miecza, a drugi już wie, z której strony padnie cios i jak się ustawić. Muzyka natomiast jest naprawdę solidna i soundtrack jest pamiętny. Wiele kawałków i poza filmem dobrze się sprawdza i przyjemnie się słucha. Ogółem może być - „Willow” jakoś nie zachwycił mnie, ale to przeciętne, w miarę klimatyczne fantasy, nadające się do obejrzenia w czasie świąt. Oceniam na 5,5/10. Wersję TVN czytał Paweł Straszewski.