Pewien młodzieniec z narzeczoną przybywa do małej norweskiej wioski, gdzie aplikuje na
posadę pastora. Posadę otrzymuje, jednak szybko uśmiech zamiera na jego twarzy. Okazuje
się bowiem, że jako nowy pastor, musi poślubić wdowę po swoim poprzedniku. Jako że
kobieta to leciwa, nasz bohater godzi się na to, przekonując swoją prawdziwa ukochaną, że
długo nie przyjdzie im czekać, aż bogobojna kobiecina wyciągnie kopyta.

Prawdy pokazane w tym filmie nie są zbyt odkrywcze, zwłaszcza dziś. Jednak są, i
zapewne będą, aktualne. Sposób ich ukazania jest zaiste uroczy. Przez większość czasu
film komedią, może nie bardzo śmieszną, ale niewątpliwie zabawną i urokliwą. Szkoda tylko,
że zakończeniu brakuje jakiegoś mocniejszego akcentu. Choć może i taki łagodny, spokojny
finisz pasuje do całości?

Film ciekawy, ale ma nadzieję, że kolejne dzieła Dreyera zrobią na mnie większe wrażenie.