Racja, poza tym film całkiem fajnie się ogląda. Mama Muni jest raczej hardkorowo młodą osobą, która nie radzi sobie z dobrym wychowaniem córki. Ale jednak nie zostawiła jej po porodzie tak jak mama Jensy, normalne mu człowiekowi trudno jest zaakceptować takie zachowanie rodzicielki. Ale takie obrazy to chleb codzienny choćby pracowników socjalnych. Dzieci żyją swoim życiem, luz pas. Mama Muni z jednej strony jest nie odpowiedzialna i wulgarna ale z drugiej robi wszystko żeby jej córka była po prostu szczęśliwa. Przynajmniej na tyle na ile potrafi. A ludzie od razu mówią patologia i że nie warto patrzeć. W ogóle się z tym nie zgadzam mi się film podobał.

>> A ludzie od razu mówią patologia i że nie warto patrzeć.
Dlatego, że myślenie boli. Refleksja wymaga nieprzeciętnego wysiłku i - nie daj Bóg - może wywołać dysonans poznawczy, a to już krok do katastrofy, czyli uświadomienia sobie swojego ograniczenia. : )