To jest mój pierwszy (pewnie też ostatni) film Łoźnicy i oceniam go jako słaby i przede wszystkim
zły film. Dlaczego tak? Po pierwsze nie kupuję dokumentalizmu, który tutaj wygląda jak próba
szokowania jakimś tanim obrazem w wykonaniu nastolatka, który chce wzbudzić zgorszenie
otoczenia. Zupełnie nie rozumiem, czemu ma służyć pokazywanie degrengolady i
zezwierzęcenia człowieka, bez podania jakiejkolwiek chociażby alternatywy na wyjście z tego
stanu rzeczy. Zastanawia mnie, co jest fascynującego w oglądaniu upodlenia człowieka, który
momentami przypomina bardziej zwierzę, ze swoimi pierwotnymi instynktami, które determinują
jego zachowanie, niż istotę ludzką. Wiem, że są takie środowiska i są tacy ludzie, ale co z tego?
Czy to jest wystarczający powód, żeby kręcić tego typu filmy? I jakie jest przesłanie tego filmu?
Czy w celebrowaniu, poprzez oglądanie tego typu filmu, upadku człowieka jest coś dobrego?
Praktycznie w filmie nie ma żadnego pozytywnego bohatera (może poza Georgijem, który
sprawia pozytywne wrażenie, ale i tak "przemienia" się później), mądrości i dobra w jakimkolwiek
znaczącym wydaniu. Film wręcz razi brzydotą i ohydą. Wszechobecna śmierć, beznadzieja
zionąca z ludzi żyjących w zapadłych wioskach, korupcja i nadużywanie władzy, do tego brak
jakiejkolwiek nadziei w tym filmie czyni go po prostu złym, filmem "wydmuszką", który poza formą
nie ma już żadnej treści. Nie zwykłem zachwycać się zwykłym psim gównem na ulicy, tylko
dlatego, że istnieje i jest częścią tego świata. Za tego typu filmy także podziękuję - smacznego!