Clift i zakończenie super, ale reszta... Jest kilka smaczków, ale niestety tak sobie. Ja dałam 7/10, lubię taki temat podróży, fajnie, że prawie cały film dzieje się na dworcu. Jak piszesz na pierwszym panie melodramat, a w tle trochę włoskich klimatów, np. dzieciaczki zajadające czekoladę - to zapamiętam :) Ale średnio to się razem komponowało.

Ten film to czystej wody eksperyment, i to eksperyment na który nie wiem czy pokusiło by się współczesne kino, bo chyba nikt by nie wyłożył na niego tak wielkich środków. Masz racje amerykańscy aktorzy odstają od świetnego tła, ale aktorka moim zdaniem jeszcze radzi sobie, gorzej jest z Clift'em, jest bardzo usztywniony.

Film nie jest całkiem reżyserski, istnieje jego kilka wersji, a to świetny filmowy esej o nim, polecam!: https://vimeo.com/68514760

"Konserwatywna wizja rodziny"- masło maślane, wszystko inne niż mąż i żona + dziecko nie = rodzina.
Poza tym podpisuję się pod większością spostrzeżeń dotyczących filmu zwłaszcza pod porównaniem wątku policji do Sądu Bożego- też to zauważyłam. Myślę, że ten moment był kluczowy dla bohaterów choćby z samego faktu, że to zatrzymanie i czekanie na komisarza sprawiało że gł. bohaterce zostawało coraz mniej czasu do odjazdu tak, że po raz drugi mogła przegapić pociąg i to nie z własnej winy- miała więc wytłumaczenie na to, że nie mogła wyjechać, mogłaby powołać się na to, usprawiedliwiać się przed samą sobą, że jednak coś każe jej tu zostać, coś w rodzaju przeznaczenia, siły wyższej...Jak sama wspomniała gdyby weszła wtedy do mieszkania kochanka już by nie wyszła, jutro będzie już za późno by wyjechać...Jej miotanie się jest tu czymś na kształt próby przeciwstawienia się "wężowemu kuszeniu" przez coś silniejszego od niej, przez los, przeznaczenie ...