A odkopię Twój post ;)

Obejrzałem właśnie film i także czuję niedosyt. Już bardziej podobał mi się, zbliżony do "Dolce vita", "Rzym", w którym zabrakło gównego bohatera, ale podobnie Fellini ironicznie opisuje rzeczywistość.
Moim zdaniem nie jest to film o dramacie Marcella, bo w gruncie rzeczy, w jego życiu nie dzieje się nic spektakularnego. Bardziej jest to karykaturalna historia jego życia wewnętrznego. Facet czuje, że coś takiego jest, ale za nic, nie umie się do tego zbliżyć. By przelecieć "babę", szuka w środku nocy miski mleka dla zabłąkanego kotka. W sumie to się nie dziwię, dla Anity Ekberg (wyglądającej tak jak w tym filmie), poleciałbym i po drogę mleczną ;) Bohater miota się między niezliczoną rzeszą tych kobiet, które go otaczają. Chciałby nadać sens swojemu bytowi i twierdzi, że źle się czuje w życiu jakie prowadzi, ale zaprzecza temu swoim postepowaniem. Wydaje się, że lubi to co ma.
No i tak boryka się ze sobą przec 3 godziny filmu.

Atrakcją filmu jest z pewnością rola Marcello Mastroianniego oraz masa pięknych kobiet pojawiających się na ekranie.

"Bardziej jest to karykaturalna historia jego życia wewnętrznego. Facet czuje, że coś takiego jest, ale za nic, nie umie się do tego zbliżyć." - coś czuje, że trafiłeś w sedno, o tym nawet było troszkę napomknięte w filmie.... w jakieś piosence czy wierszu... nie pamiętam dokładnie. To na pewno jeden z głównych wątków tego filmu, obok przedstawienia pustego życia wyższych sfer w Rzymie.