Z tym filmem jest tak, że w obecnym kształcie wygląda tak jakby powstał o 20 lat za późno. Pasikowski próbował wrócić do gry w wielkim stylu ale niczym Franz w tej części musiał uzmyslowic sobie, że układ sił się zmienił. Teraz nie jest on jedynym, nie jest lokomotywa kina sensacyjnego a wagonem z bocznego toru. Filmowi brak energii. Dla kontrastu to "Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa" czego bym o niej nie mówił ma więcej do zaoferowania na poziomie fabularnym, więcej się dzieje i wygląda to naturalnie. Niestety tutaj jest dość siłowo. Najgorszy jest wątek Franza, który przestaje być ważny już w pierwszym akcje. Reżyser robi z niego postać z drugiego planu i wyrzuca na pierwszy Dorocińskiego z bardzo wątłą fabułą. Dorociński to Pitbull a Linda to Psy. Dlaczego nagle jeden aktor odbiera drugiemu pole w jego marce? Nie szedłem oglądać Lindy, który mówi, że mu smutno, że jest sam, że żal. Stare smetne pierdy dominują w wątku jego bohatera i reżyser nie ma kompletnie pomysłu co z nim zrobić. Wątek GRU wygląda na siłowy, nienaturalny i zresztą sam twórca go nie rozwija a porzuca jak dziecko znudzone zabawką. Po co ten Dorociński w takiej ilości?! Gra jak zawsze, to co zawsze. Niczym się nie wyróżnia. Nowy i Franz oraz Panicz byliby wystarczający na fabułę ale cóż wyszło nie wiadomo co, nie wiadomo dla kogo.