Właśnie to, że wojna była nieeksponowana, pokazywana jakby drugoplanowo, było dla mnie bardzo pozytywnym zaskoczeniem, bo spodziewałem się jak zwykle łopatologicznego pouczania o historii konfliktu, jednoznacznych podsumowań, jednozdaniowych ocen i prostego moralizowania (ok ciut tego było, ale na szczęście w odpowiedniej ilości).
Z jednej strony czyni to tę opowieść bardziej uniwersalną - wojna staje się wojną "w ogóle", a nie konkretnie tą wojną, a z drugiej zachęca do samodzielnego dowiedzenia się czegoś więcej na temat tej konkretnej wojny - bez narzucania wniosków.
Ludzie starają się żyć swoim życiem, swoimi celami, pomimo wojny, a nie żyć wojną, jednak wojna wydziera swój haracz.
Chciałbym by polskie filmy w taki bardziej subtelny sposób (a nie kawa na ławę, czarne-białe i bohaterowie ze spiżu) potrafiły mówić o historii naszego kraju.

Bardzo słuszna uwaga.

Film jest ekranizacją książki, która nie jest o wojnie, lecz o życiu Gemmy na tle wydarzeń w Sarajevie. Film jest świetny, choć nie prousza wielu wątków z książki. Polecam gorąco.

Zgadzam się.
Robię to rzadko ale dałem 9