Nie ukrywam, że do filmu mam sentyment, pierwszy raz widziałem go 10 lat temu na wycieczce szkolnej w gimnazjum i wiąże z nim miłe wspomnienia. Niemniej jednak po obejrzeniu go dziś z radością odkryłem, że nadal mnie bawi a pewne minusy które dopiero teraz dostrzegam(jak czasem dość średnie aktorstwo) nie przeszkadzają w odbiorze. To był i jest nadal mój ulubiony film Lubaszenki i dla ludzi mego pokolenia jest jednak w jakiś sposób kultowy, ale mimo to ciągle trzyma poziom. Można mi zarzucić brak obiektywizmu, może poranek nie jest ponadczasowy, niemniej jednak faktem jest, że stoi klasę wyżej od produkcji komediowych naszego kraju ostatnich lat, których już niestety zdzierżyć nie mogę.