Była taki schemat w przedwojennych, sanacyjnych (!) komediach (farsach właściwie): pan porucznik huzarów czy ktoś taki wysyła na spotkanie z hrabianką swojego ordynansa i zamienia się z nim mundurami, lecz oto okazuje się, że rzeczona hrabianka też nie chce ryzykować i zamienia się rolami z własną pokojówką; hrabianka udaje dziewkę z ludu, prosta dziewczyna udaje swoją panią. Jakby ktoś poszukał, to może nawet znalazłby jakieś jeszcze wcześniejsze, fin-de-siecle-'owe operetki czy inne sceniczne ramotki operujące podobnym przebierankowym schematem. Oczywiście, struktury społeczne muszą pozostać nienaruszone: w końcu zatem każdy znajdzie miłość we własnej sferze, żadnego mezaliansu nie będzie.

Coś takie mam przypuszczenie, że współczesne polskie komedie nie wystają ponad opisane poziomy humoru sprzed wielu lat.