A może by tak coś o samej treści filmu a nie o tapetach na ścianie ?

"Wyskrobek" jako syn Zbyszka, czyli brata Figury nie mógł być dla Ostaszewskiej wujem, jak pada w filmowym dialogu, tylko jej ciotecznym bratem.

Gabrysia to właśnie lokatorka z przydziału

???

Pomyłka, to miała być odpowiedź dla autora tematu pytającego o brak lokatorów z przydziału :)

Niby tak, ale Janda robi zarzuty Figurze, że za lekko prowadzi dom i Gabrysia robi co chce zamiast pracować, plus scena gdy Gabrysia odmawia odporowadzenia dziewczynek do szkoły, wygląda raczej na zbuntowaną służącą niż lokatorkę - bo wtedy niby dlaczego ktoś wymagałby od niej wykonywania takich obowiązków?

Ktoś pytał o ocenę filmu, a nie zwracanie uwagi na tapetę w pokoju - otóż tak jak błędy w datach, scenografii tak samo dziurawa jest cała historia i tak samo ledwo kupy się trzyma. Uśmiechnęłam się raz na tym filmie - kiedy śpiewali kolędy.

Zupełnie się zgadzam. Rainer powinien w scenach współczesnych mieć ok. 90 lat, a Melania II (Figura) być od niego jakieś 10 lat starsza. Tymaczasem wygląda na młodszą a on ma 60kilka lat.

Błędy w filmach zdarzają się wszystkim-poszukajcie takiego wątku w GOOGLE i nie czepiajcie się szczegółów, bo pomysł rozwinięcia "Moralności..." jest świetny

Większości widzę umknęło,że Dulska jest właścicielką całej kamienicy/wielu mieszkań,a nie tylko tego jednego konkretnego w którym mieszka.Resztę wynajmuje i z tego żyje.I teraz dyskutujcie kto tam się zna na historii od strony wywłaszczeń,czy jest możliwe w tamtym okresie posiadanie całej kamienicy i taka dochodowa prywata?

Po wojnie wprowadzono "tryb szczególnego najmu", który pozwalał władzy dysponować lokalami bez zgody właściciela. Dotyczyło to zwłaszcza lokali użytkowych. Ponadto czynsze ustalano odgórnie, w większości przypadków na tak niskim poziomie, że nie było za co remontować budynków, a co dopiero z tego żyć. Właściciele kamienic obligatoryjnie musieli należeć do zrzeszeń, co było dodatkową formą kontroli nad nimi. Jednak były rejony kraju, gdzie władza postępowała odmiennie i przejmowała budynki. Dotyczyło to np przedwojennych właścicieli instytucjonalnych, czy związków wyznaniowych. Po zmianach ustrojowych system gwarantowanych regulowanych czynszy obowiązywał dla lokatorów ze starymi przydziałami jeszcze 20 lat (ale nie dotyczyło to zwrotów majątku kościelnego). Odzyskiwane przez spadkobierców dawnych właścicieli budynki były zdewastowane i mało która rodzina mogła sobie pozwolić na przeprowadzenie remontu, zwłaszcza gdy nie było w obiekcie sklepów. W wielu miastach dochodziło w minionych latach do katastrof budowlanych budynków mieszkalnych na skutek takich zaniedbań, na szczęście zazwyczaj w pustostanach. Wartość starych kamienic stała się znikoma, ilość spadkobierców (rzadko kiedy zgodnych) duża, bez możliwości spłaty udziału pozostałych. Budynki te wciąż są wykupywane za bezcen, często burzone, a czasem rewaloryzowane i z dużym zyskiem deweloperzy sprzedają w nich mieszkania. Nie każdy "kamienicznik" był jak Dulska, a 45 lat PRL-u rozciągnęło się o następne 20 lat rabunkowej eksploatacji (a właściwie dewastacji) cudzego mienia.