Przeczytałam 'Opactwo N...' w 2 dni, bardzo mnie wciągnęło, bo choć nie jest najlepszym dziełem J.A. (mam tutaj oczywiście namyśli że czytałam lepsze) to jednak bardzo intrygująca i zaskakująca powieść. Zupełnie jakby J.A. chciała na chwilę odbiec od tego o czym zwykle pisuje i stworzyć historię prostą i lekką, choć nie pozbawioną walorów charakterystycznych dla jej dzieł. Nie zgłębiajmy jednak zalet czy też wad (są jakieś?) książki - zajmijmy się ekranizacją.
Po każdej przeczytanej książce J.A. sięgam po jej ekranizację i muszę powiedzieć że Opactwo jest jedną z lepszych jakie dotychczas widziałam (dodam że jeszcze nie widziałam tylko 'Emmy'). Bardzo podobała mi się postać Katarzyny - młody wygląd (wielką wpadką byłoby powierzenie tej roli starszej dziewczynie - odwołuję się tutaj do zaskakującej roli Elienor w 'RiR' choć film na tym nie ucierpiał -jedynie bardzo mnie to zaskoczyło), ponadto ten błysk w oczach! Ciągłe zaciekawienie, przechodzenie ze skrajności w skrajność - chociażby ogromny uśmiech i energia charakterystyczna dla jej młodego wieku, które po chwili ustępują miejsca przerażeniu historią o 'wampirach' (ten motyw bardzo mi się podobał). I choć jej śmiałe sny i wizje były dość zaskakujące, to jednak przyznać muszę że śmiałam się z nich bardzo, nie mniej niż z zachowania samej Katarzyny. I co ważne! Zachowany został właśnie humor, który jest nieodzowną częścią wszystkich powieści Jane Austen! I to mi się bardzo podobało.
Postać Henry'ego była znakomita - te uśmiechy, drwina, stanowczość i nawet wygląd! Bardzo bardzo przypadł mi do gustu, jego gra - nic dodać nic ująć.
Na dodatek obecność narratora, moim zdaniem, korzystnie wpłynęła na ekranizację. Bałam się że zostanie pominięte dzieciństwo Katarzyny, a w moim przekonaniu było ważne, by ukazać zmianę jaka stopniowo miała miejsce w jej życiu. I to zakończenie, morał? Cudowne haha

Dalej - zmiany w filmie (oczywiście muszą być) nie były tak rażące jak te w 'Mansfield Park' gdzie połączono życiorys samej J.Austen z postacią Fanny (przecież tu nie ma w ogóle podobieństwa!), wręcz zmiany jakie zaszły w filmie 'opactwo n...' są oczywistą oszczędnością czasu, gdyż film nie może trwać w nieskończoność i oddać wszystkiego co jest w książce (przecież książka musi być lepsza czyż nie? ;] ).

Ponadto - muzyka. Świetnie dobrana. Doskonale oddaje nastrój.
Opactwo - cudowne, dokładnie takie jak sobie wyobrażałam.
Postać najstarszego syna, kapitana Tinley'a - idealna.

Tak więc, moim skromnym zdaniem, film zasługuje na wysoką ocenę. Jest lekki i zabawny, zupełnie jak powieść, są też elementy nieco przerażające - choć te bardziej dały się odczuć w książce, i szczęśliwe zakończenie - które bardzo mnie usatysfakcjonowało ;]