Brak Jamesa Wana za kamerą da się niestety odczuć niemal przez cały seans, natomiast na małżeństwo Warrenów wciąż się miło patrzy;)

Mimo, iż pojawił się drobny powiew świerzości w postaci zmiany formuły, gdzie tym razem nie mamy w centrum uwagi domu i rodziny, tylko główne skrzypce tak naprawdę gra tutaj kryminalno-demoniczna intryga, a cłość także bardziej przypomina horror kryminalny, to jednak zmęczenie materiału jest w pewnym sensie wyczuwalne... nie wiem, może to kwestia tego, że horrorów tego typu jest już od groma i ciężko o element zaskoczenia, a być może problem tkwi w samym uniwesum, które rozrasta się niczym star wars. Niemniej jednak sam reżyser także dołożył się do znacznego spadku jakości tego cyklu, biorąc oczywiście pod uwagę dwie poprzednie Obecności, które w rękach znawcy gatunku Jamesa Wana były nie tylko skutecznmi straszakami, ale także pod względem realizacyjnym są bardzo dobrymi filmami. Tutaj zabrakło szlifu ze strony scenariusza, a zwłaszcza reżyserii. Dobrze natomiast wypadają zdjęcia, muzyka, wątek dochodzeniowy momentami też wzbudza zainteresowanie, no i oczywiście państwo Warren, w znakomitej interpretacji Very Farmigi i Patricka Wilsona, i to głównie dzięki tej parze warto obejrzeć kolejny film z diabolicznego uniwersum.