Nie czytałam książki i nie wiem, jak film ma się do niej. Owszem, film jest ciekawy. Ma mocny przekaz - śmierć bliskich i życie bez nich, niewykorzystane możliwości, rzeczy, których zmarły już nie doświadczyć i brutalność ludzi. Wszystko zobrazowane bardzo plastycznie, są wzruszające momenty. Jednak zawiodła mnie końcówka i zachowanie poszczególnych postaci.
Kto, mając w ręku dowód na to, kim jest morderca siostry, zrezygnowałby z ujawnienia prawdy, bo do domu powróciła matka, która postanowiła udawać, że nigdy nie miała utraconej córki? Który rodzic potrafiłby zaakceptować zaginięcie córki i po prostu przestał szukać sprawiedliwości? Kto pozwoliłby odejść sprawcy, skoro możliwe jest, że mógłby skrzywdzić kolejne dziewczynki? Że cierpiałyby kolejne rodziny? I gdyby ktoś miał przeczucie, że podejrzany facet próbuje pozbyć się ogromnego sejfu, nie starałby się tego sprawdzić? Chociażby przez takie dylematy uważam, że końcówka jest skopana. Złoczyńca odchodzi nie niepokojony przez nikogo i nie dosięga go wymiar sprawiedliwości, mimo dowodów zbrodni.