NOMADLAND w swoim "dokumentalnym" stylu i odpychającym dążeniu do autentyzmu (praktycznie sami naturszczycy na drugim planie) był dla mnie wybitnie nieangażujący, również wizualnie. Może i jest to pewien manifest indie/niezależnego kina w stylu "zero hollywoodu" ale niestety przy tym również zero jakiegokolwiek światopoglądowego konfliktu - scena w domu u siostry - co tam się wydarzyło? Frances pozbawiona swoich największych aktorskich atutów... Do tego psychologia postaci oraz jakakolwiek dramaturgia w tym filmie, leżą. Nie mówiąc już o tym, że ta "pocztówka z czasów wielkiego kryzysu" jest spóźniona o jakieś 10 lat i wcześniejsze obrazki w stylu "Up in the Air" czy "Big Short" wyczerpywały temat recesji oraz jej konsekwencji na wielu płaszczyznach, odpowiadając na więcej pytań i to w o wiele bardziej zajmujący sposób (btw te porównania z "Into the Wild" dość leniwe bo realia i punkt wyjściowy są tu zupełnie inne). I ostatnia, dość tragikomiczna kwestia - na początku pojawia się w "Nomadland" epizodycznie "dziewczyna z tatuażem" z tekstami Morrisseya* na ramieniu... i jest to (potencjalnie?) najciekawsza *postać* w całym filmie i to jej historię wolałbym poznać, i to wcale nie ze względu na samego Mozza ale nie bo Zhao bardziej interesuje "puszczanie country", ponieważ to takie autentyczne. Zieeew i największy przehajp ostatnich lat.

PS. "Jak zwierzęta... bez telefonu! bez komputera! Jak zwierzęta... bez telefonu, bez komórki i bez samochodu! Gootuj się, ku*wo gootuj!" https://www.youtube.com/watch?v=bvdJWG_OTmo&t=4072s

* https://www.morrissey-solo.com/threads/film-nomadland-smiths-morrissey-reference .147436/