Na początku trzeba napisać że to nie jest kino dla miłośników wielkich emocji, wielkich miłości, wielkiej walki i wybuchów.
To też nie jest lekkie kino o kamperkach. To nie jest kino "krytykujące kapitalizm". Nie, tam nie ma podobnych lewicowych idiotyzmów na które czekają obecnie zbuntowane 16latki z Warszawy. To jest bardzo ciężkie, smutne kino. Ale jest to kino wybitne.
Jak do żadnego innego filmu jaki znam pasuje do niego wyświechtany frazes krytyków o "zadawaniu najważniejszych pytań". Ja wiem, że to nie zachęca :), ale uwierzcie mi: tak jest, i warto to przeżyć.
Film zrobiony jest świetnie, fabuła, która jest bardzo oszczędna, poprowadzona jest tak, że nie nuży mimo że w filmie teoretycznie dzieje się niewiele, aktorstwo oczywiście bardzo dobre.
Fajne w tym filmie jest to że właśnie nie staje po jednej stronie sporu społecznego, a jednocześnie do ludzi w nim przedstawionych odnosi się z ogromnym szacunkiem.
To wielkie kino, naprawdę trzeba zobaczyć, ale pamiętajcie, to bardzo specyficzny klimat, depresyjny, bardzo refleksyjny, nie dla każdego.