I tak współczesne pokolenie to banda rozwydrzonych bachorów, którym wydaje się, że wszystko
im się należy. Kiedyś chorych na ADHD wychowywało się w domu i szkole pasem, wiercący się
dureń w ławce był uznawany słusznie za debila a nauczyciele skutecznie leczyli "przypadłość"
lejąc gnojów póki się nie uspokoją. Nastały czasy gdzie większość dzieci w klasie ma papierek,
że choruje na ADHD, choć większość to tylko bachory rozpieszczone jak dziadowski bicz przez
nowobogackich światłych rodziców. Nie można im złego słowa powiedzieć, co tam, niech
rozpie....lą lekcję i założą kosz na łeb nauczyciela, oni są chorzy i mają prawo. Za moich czasów
takich gnojów wypier...ło się za drzwi albo tłukło linijką po łapach i na drugi raz siedzieli cicho jak
trusia. Wyszło im to na dobre i nikt się nie miał pretensji.
Tak samo jest z dysleksją. Rezolutne mamusie załatwiają dzieciom papiery u psychologa, bo
nie mogą znieść myśli, że ich dziecko rozwija się umysłowo wolniej od rówieśnika. Dysleksja to
najlepsze wytłumaczenie, że dziecko wcale nie jest opóźnione tylko pokrzywdzone zostało przez
tą straszną chorobę.
Film afirmuje indywidualizm i nonkonformizm, ale w najgorszym możliwym wydaniu. Zachęca
gówniarzy by podważali autorytety i robili co im się żywnie podoba. Nie mówię, żeby nosić
giertychowe mundurki, ale trochę dyscypliny nikomu jeszcze nie zaszkodziło, ba, wielu uchroniło
przed kłopotami

W Wielkiej Brytanii pozwolili sobie na bezstresowe zachowanie a teraz zbierają plony. Doszło do
tego, że zaczęto tam masowo kręcić horrory i dreszczowce o złych dzieciach i nastolatkach. U
nas robi się kino społeczne o biedzie a u nich o małych sukinsynach, które wymknęły się z pod
kontroli.