Gdyby wyciąć z pierwszego Spider- Mana wątek jego genezy, czyli ukąszenie przez pająka, śmierć wuja, relacje w szkole i połączyć je ze Spidermanem granym przez Garfielda i polotem jaki ma w sobie scenariusz, aby ukazywać czarny charakter z motywem i w miarę przyswajalną przemianą, która z deka zalatuje patosem, ale nie ogłupia to wyszedłby film idealny. Jaszczur jako pierwszy przeciwnik dla Spider- Mana pasuje o wiele lepiej niż Green Goblin. Widać także, że Spider- man nie jest taki pokorny i wystraszony jak w wykonaniu poprzedniego reżysera. Ten ma ikrę i potrafi sobie pozwolić na sarkazm i w trakcie pojedynku z przestępcami, które nie rażą sztucznością. Z mojej strony duży plus jeszcze za zdjęcia do tego filmu. Po raz pierwszy ktoś poszedł po rozum do głowy i pokazał nowy York z perspektywy huśtającego się na pajęczynie Spider- Mana. Minus natomiast za efekty specjalne. Tak samo jak animowane komputerowo świstaki i małpy z Królestwa Kryształowej czaszki tutaj rażą sztucznością pająki i jaszczurki. Wśród wszystkich Spider manów ten wypada na drugim miejscu zaraz po filmie z 2002 roku.